Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ

• Εργασιακά

Όλοι-ες γνωρίζουμε τις εργασιακή πραγματικότητα που μας έχουν «εξασφαλίσει» οι κυβερνήσεις αυτών και των προηγουμένων ετών σε συνεργασία με τους βιομήχανους και τους υπόλοιπους μεγαλοεργοδότες: Μισθοί που μετά βίας φτάνουν τα 700 ευρώ και στην ουσία δεν έχουν πραγματικό οικονομικό αντίκρισμα στους σημερινούς καιρούς. Ανασφάλιστη εργασία με την σύμφωνη γνώμη του κράτους και εργοδοτών με σκοπό να μας αναγκάσουν να δουλεύουμε σχεδόν μέχρι να πεθάνουμε, για να μην αναφέρουμε πόσο καταστροφική είναι η ανασφάλιστη εργασία για τα ταμία κοινωνικής ασφάλισης. Το 8ωρο έχει καταργηθεί προ πολλού και οι περισσότεροι-ες εργαζόμενοι-ες δουλεύουν 10-12 ώρες χωρίς καν καταβολή υπερωριών. Τρομοκράτηση των εργαζομένων με την συνεχή απειλή της απόλυσης αλλά και της ανθρώπινης ζωής (συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα) ώστε να μην διαμαρτύρονται και διεκδικούν εργασιακά δικαιώματα. Η ανεργία αυξάνεται διαρκώς παρά τις έντεχνες προσπάθειες του κράτους και των εργοδοτών να την καλύψουν μέσω προγραμμάτων stage και part-time δουλειές. Πλέον με την οικονομική κρίση, βρίσκουν την αφορμή να επιβάλουν στους εργαζόμενους νέα, ακόμα χειρότερα, εργασιακά καθεστώτα όπως το πάγωμα μισθών, η μείωση μερών και ωρών εργασίας κλπ. Σε όλα αυτά, νυν και μελλοντικοί εργαζόμενοι-ες οφείλουμε να απαντήσουμε με κοινωνικούς αγώνες όπως η επερχόμενη πανελλαδική απεργία στις 2 Απρίλη. Διεκδικούμε διάνθιση των εργασιακών δικαιωμάτων, αύξηση μισθών και μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες!

• Άσυλο

Τον τελευταίο καιρό η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, φυσικά σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χώρα υφίσταται μείζων θέμα ασφάλειας. Σαφέστατα σκοπός τους, πέρα από την τρομοκράτηση του κόσμου, είναι να απονομιμοποιήσουν ηθικά στην κοινωνία και στην συνέχεια να καταργήσουν το άσυλο στα πανεπιστήμια. Ειδικά μετά της καταστροφές στο κολωνάκι η προπαγάνδα κατά του ασύλου διογκώθηκε: «Το άσυλο φταίει για τις σπασμένες βιτρίνες, το άσυλο φταίει για τις κουκούλες» και ούτω καθεξής. Η στοχοποίηση του άσυλου έχει ως πραγματικό σκοπό την καταστολή του φοιτητικού και πανεπιστημιακό κινήματος που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων. Το άσυλο δεν είναι απλά ζήτημα διακίνησης ιδεών. Σε δημοκρατία ζούμε και ο καθένας μπορεί να διακινεί τις ιδέες του όπου και αν βρίσκεται. Το πρόβλημα τους είναι ότι με το παρόν καθεστώς οι δυνάμεις καταστολής δεν έχουν την δυνατότητα για δυναμική αντιμετώπιση μιας φοιτητικής κινητοποίησης ακριβώς όπως έχουν με κάθε άλλη μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας ή εργατικής απεργίας. Αυτό που θέλουν είναι την κρίσιμη στιγμή τα ΜΑΤ να μπορούν να επαναφέρουν την «τάξη» στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όπως μπορούν να κάνουν με οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο. Η δυνατότητα που δίνει το πανεπιστημιακό άσυλο για την ανάπτυξη μαχητικών κινημάτων αντιπολίτευσης, ειδικά τώρα σε περίοδο κρίση, πρέπει να ακυρωθεί. Να το πούμε ακόμα πιο απλά: αυτό που πραγματικά ενοχλεί την κυβέρνηση και είναι επικίνδυνο για την πολιτική της δεν είναι μικρές «ορδές» που προκαλούν φθορές στο κέντρο της Αθήνας αλλά ένα μαζικό μαχητικό φοιτητικό κίνημα που θα μπορεί να συνεισφέρει στους συνολικότερους κοινωνικούς αγώνες, χρησιμοποιώντας ως μία μέθοδο πάλης αυτή της κατάληψης.


• Κρίση

Από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, κυβερνήσεις και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμείς πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα ενώ στην πραγματικότητα οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι. Αντί να υιοθετηθούν μέτρα κοινωνικής πολιτικής και ενίσχυσης του κράτους πρόνοιας, χαρίζουν λεφτά των φορολογούμενων στις τράπεζες με σκοπό αυτές να ξαναρχίσουν να δανείζουν τους φορολογούμενους με τα ίδια λεφτά. Πρόκειται δηλαδή για νόμιμη ληστεία εις βάρος των εργαζομένων. Τα αίτια της οικονομικής κρίσης είναι γνωστά αν και αποκρύπτονται επιμελώς. Η υπερσυσσώρευση πλούτου σε λίγους και ο δανεισμός των εργαζομένων με απεχθείς όρους από τις τράπεζες είναι οι κύριοι λόγοι της οικονομικής κρίσης. Με άλλα λόγια η συγκεκριμένη κρίση, όπως και οι προηγούμενες αλλά και αυτές που θα έρθουν, είναι δομικό πρόβλημα του καπιταλιστικού συστήματος. Άρα πέρα από τις πρόσκαιρες αλλά ουσιώδες λύσεις όπως πχ η αύξηση μισθών, η ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και ο επανασχηματισμός μίας πραγματικά δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας όπου η οικονομία δεν θα βασίζεται στο κέρδος αλλά στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων είναι αυτό που ονειρευόμαστε και για το οποίο αγωνιζόμαστε

•Εκπαιδευτικά


.Η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες έχει επιλέξει να μην ανοίγει εκπαιδευτικά θέματα σε κεντρικό επίπεδο. Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη πάγωσε την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΚΕΣ φοβούμενη ένα νέο ξέσπασμα των φοιτητών. Εγκαινίασε παράλληλα έναν διάλογο παρωδία από «μηδενική βάση» προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο και να κρατήσει τα πράγματα ήρεμα. Ταυτόχρονα όμως, ο αντιδραστικός νόμος-πλαίσιο και το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα συνεχίζουν να εφαρμόζονται. Σκοπός τους δεν είναι άλλος από την εντατικοποίηση των σπουδών μας και την βίαιη εισαγωγή της αγοράς και των σκεπτικών της μέσα στα πανεπιστήμια. Στην ουσία οι συγκεκριμένες πολιτικές είναι μέρος του σχεδίου της Μπολόνιας που ως στόχο του έχει την γρήγορη παραγωγή αναλώσιμου και φθηνού εργατικού δυναμικού. Εάν κάτι μας δίδαξαν το κίνημα του άρθρου 16 και η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι ότι όταν τολμάμε να αγωνιζόμαστε μπορούμε και νικάμε. Κινούμενοι λοιπόν με το ίδιο σκεπτικό δεν πρόκειται να αφήσουμε καμία περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και όλες.

Για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα θέματα το ΔΣ Φοιτητών αποφάσισε Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 1 Απρίλη στην αίθουσα 108 στις 13:00.

Συμμετέχουμε όλοι και όλες και παίρνουμε τις αποφάσεις μας συλλογικά γιατί τα συλλογικά προβλήματα δεν έχουν ατομικές λύσεις!


Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

ΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Φέτος και πάλι, όπως κάθε χρονιά, πρόκειται να διεξαχθούν οι φοιτητικές εκλογές. Για κάποιους-ες μπορεί να είναι η πρώτη φορά που θα ζήσουν την συγκεκριμένη «εμπειρία», για άλλους μία από τις πολλές. Υπάρχουν όμως μερικά διαχρονικά αλλά πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα όσον αφορά τον τρόπο συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές και τον χαρακτήρα τους.
Καταρχάς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές είναι πολιτικές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα έχουν από τη μία πρακτική φύση (εκλογή αντιπροσώπων για ΔΣ-τμηματικές συνελεύσεις-σύγκλητο-ΕΦΕΕ), καθώς επίσης εκφράζουν και έναν πολιτικό και ιδεολογικό συσχετισμό στον κοινωνικό χώρο των πανεπιστημίων αλλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αυτά από μόνα τους αρκούν στο να εξηγήσουν ότι οι φοιτητικές εκλογές δεν είναι ένα «πανηγυράκι» αλλά μια διαδικασία στην οποία οφείλουμε να συμμετάσχουμε όλοι και όλες αφού καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία του πανεπιστημίου σε διάφορα επίπεδα.
Το πολιτικό νόημα των φοιτητικών εκλογών εντέχνως προσπαθεί να αποκρυφτεί ή να περάσει σε δεύτερη μοίρα από μερίδα παρατάξεων. Αυτές οι παρατάξεις (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ συγκεκριμένα) θα προσπαθήσουν κυριολεκτικά να εξαγοράσουν την ψήφο των φοιτητών (προωθώντας απροκάλυπτα τις πελατειακές σχέσεις) προσφέροντας σημειώσεις μαθημάτων, πάρτι, υποσχέσεις για βαθμούς σε μαθήματα, «γραμματειακή υποστήριξη», θέσεις παρκινγκ κλπ. Αυτό το οποίο «ξεχνάνε» να αναφέρουν βέβαια είναι πως και αυτές έχουν πολιτικά προτάγματα τα οποία τοποθετούνται σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο.
Έτσι η ΔΑΠ, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια, έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο που προσπαθεί να εισάγει τους όρους της αγοράς μέσα στα πανεπιστήμια. Όπως και η Νέα Δημοκρατία, τάσσεται στο ιδεολογικό χώρο της δεξιάς-νεοφιλελευθερισμού, πράγμα που σημαίνει την προώθηση πολιτικών που ευνοούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες έναντι των εργαζομένων. Η όξυνση της εργασιακής επισφάλειας, η κρίση, οι ιδιωτικοποιήσεις, η υποχρηματοδότηση της παιδείας, η καταστολή και η τρομοϋστερία είναι λίγα από τα πολιτικά αποτελέσματα του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας και παγκοσμίως. Ψηφίζοντας λοιπόν ΔΑΠ στις εκλογές, στην ουσία επικροτούνται και νομιμοποιούνται τέτοιου είδους πολιτικές κατευθύνσεις και δίνεται σε κάποιος τα δικαίωμα να βγαίνουν ανοιχτά και να λένε ότι η «πλειοψηφία» των φοιτητών επιθυμεί την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων κλπ.
Η ΠΑΣΠ επίσης προσπαθεί να κρύψει επιμελώς τα δικά της πολιτικά χαρακτηριστικά. Υποστηρίζει ότι είναι υπέρ της δημόσιας παιδείας αλλά επί του πρακτέου έχει αποδείξει το αντίθετο. Στα δύσκολα λοιπόν , κατά την περίοδο του φοιτητικού κινήματος, κατέβαινε στις γενικές συνελεύσεις συνεργαζόμενη με την ΔΑΠ σε πλαίσιο αντικατάληψης, αλλά ούτε και τότε μπορούσαν να περάσουν σε ψήφους το ενωτικό-αγωνιστικό πλαίσιο. Την προηγούμενη εβδομάδα, η ΠΑΣΠ ψήφισε στην σύγκλητο υπέρ της αξιολόγησης (όχι με ακαδημαϊκά αλλά με κριτήρια της αγοράς) προωθώντας έτσι κομμάτι του νόμου-πλαίσιο με τον οποίο η ίδια υποστηρίζει πως είναι αντίθετη. Ακόμα διαλαλεί ότι δεν θα εμποδίσει με την ψήφο της το κατέβασμα στις εκλογές της ακροδεξιάς παράταξης ΦΟΣ, ελπίζοντας να κόψει ψήφους από την ΔΑΠ. Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που έβαλε την θεμέλιο λίθο για την εργασιακή επισφάλεια (την οποία υποστηρίζει ότι θα προωθήσει περεταίρω όταν γίνει κυβέρνηση) και την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ίδρυσε τα ΚΕΣ και είναι ανοιχτά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Στην ουσία πρόκειται για μια light-συγκαλυμμένη εκδοχή της ΔΑΠ.
Η ΠΚΣ είναι μια αριστερή παράταξη που δυστυχώς (και το εννοούμε) έχει παρερμηνεύσει την έννοια της Αριστεράς. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έχει υιοθετήσει πρακτικές ήττας, προτιμώντας συνήθως απλά να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας θεωρώντας ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει όταν το κόμμα (ΚΚΕ) αυξηθεί οργανωτικά. Ακολουθεί μια πολιτική σεχταρισμού προς τις άλλες Αριστερές δυνάμεις επιβεβαιώνοντας την ρήση ότι «καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη». Ταυτόχρονα με τις πρακτικές της καταλήγει να βρίσκεται πολλές φορές απέναντι στα κινήματα και τις εξεγέρσεις επειδή ακριβώς δεν μπορεί να τα ελέγξει και να τα καναλιζάρει ώστε να εξυπηρετούν το κόμμα. Θυμίζουμε ότι την περίοδο του άρθρου 16 αναγκάστηκε στην ουσία να συμμετάσχει στο ενωτικό-αγωνιστικό πλαίσιο αφού αντιλήφθηκε, έστω και αργά, ότι η γραμμή της «αγώνας χωρίς καταλήψεις» δεν έβρισκε κανένα αντίκρισμα στους αγωνιζόμενους-ες φοιτητές-τριες. Επίσης την περίοδο του Δεκέμβρη έκλεισε πραξικοπηματικά το Πάντειο, με απόφαση του κόμματος, ώστε να μην μπορούν να παρθούν μέσω γενικής συνέλευσης αγωνιστικές αποφάσεις, αλλά και η στάση της γενικότερα απέναντι στο Δεκέμβρη ήταν εχθρική και σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσώπευε κομμουνιστική παράταξη.
Εμείς, το Αντί της Σιωπής, συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα που αποτελείται συνολικά από 4 αριστερά-ριζοσπαστικά σχήματα στο Πάντειο: Το Αντί της Σιωπής, τα Αριστερά Σχήματα, τους Φοιτητές-τριες ενάντια στο σύστημα και τα Παιδεία Μάχης. Η αριστερή ενότητα δεν είναι ακόμη ένας πόλος της αριστεράς αλλά ένα διαρκές, ανοιχτό, ενωτικό κάλεσμα για κοινή δράση. Παλεύουμε υπέρ της δημόσιας δωρεάν παιδείας, των κοινωνικών-πολιτικών-εργασιακών δικαιωμάτων, του φεμινισμού, των μεταναστών, του περιβάλλοντος. Παλεύουμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές και αγωνιζόμαστε για το ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας με όραμα τον σοσιαλισμό. Είμαστε κομμάτι του κινήματος του άρθρου 16 και της εξέγερσης του Δεκέμβρη και αν κάτι μάθαμε μέσα από αυτά είναι ότι όταν τολμάμε να αγωνιζόμαστε, μπορούμε και νικάμε.

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές, εν μέσω οικονομικής κρίσης και των νεοφιλελευθέρων πολιτικών, αλλά και στον απόηχο της εξέγερσης του Δεκέμβρη, οφείλουν να έχουν ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα. Οφείλουμε να ψηφίσουμε όχι με βάση τις πελατειακές διαπροσωπικές σχέσεις που εντέχνως προωθούνται, αλλά τα πολιτικά και ιδεολογικά προτάγματα της κάθε συλλογικότητας. Οφείλουμε με την ψήφο μας να δώσουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε οποιαδήποτε περεταίρω επίθεση στα δικαιώματά μας αλλά αντίθετα ότι θα είμαστε έτοιμοι-ες να αγωνιστούμε στο δρόμο που χάραξαν τα νικηφόρα κινήματα και εξεγέρσεις. 


Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Με το σύνθημα «Ψηφίζεις Ελλάδα Φέτος ψηφίζεις Φ.Ο.Σ.» η ακροδεξιά κάνει την εμφάνιση της στα ελληνικά πανεπιστήμια. Στο Πάντειο συγκεκριμένα τους προηγούμενους μήνες μέλη της παράταξης Φ.Ο.Σ. (το φοιτητικό αντίστοιχο του ΛΑΟΣ με την ανεπίσημη και πάντα κρυφή υποστήριξη της Χρυσής Αυγής) δειλά-δειλά εμφανίστηκαν πετώντας φυλλάδια στους διαδρόμους τα ξημερώματα και προαναγγέλλοντας το κατέβασμά τους στις φοιτητικές εκλογές.

Τι είναι η Φ.Ο.Σ;
Πρόκειται για μια παράταξη εμφανώς ακροδεξιά η οποία τάσσεται, όπως η ίδια υποστηρίζει στις σχετικές ιστοσελίδες, υπέρ της δημοκρατίας. Αλλά ποιας δημοκρατίας; Η δημοκρατία χωρίς κάποιον άλλον προσδιορισμό είναι κάτι που δεν λέει και πολλά πράγματα. Άρα ας δούμε πώς οι ίδιοι, μέσα από τα δικά τους κείμενα προσδιορίζουν αυτόν τον όρο: «Η Φ.Ο.Σ. επιζητά την πραγματική δημοκρατία εντός του πανεπιστημίου ενώ δεν πρόκειται να ανεχθεί μονότονους μονολόγους συγκεκριμένων ιδεολογιών-ιδεοληψιών, χωρίς τεκμηρίωση.». βλέπουμε ότι η πολιτική του τοποθέτηση εν δυνάμει σβήνει την πολιτική τοποθέτηση άλλων- ιδίως όταν λένε αυτό το «δεν θα ανεχθούμε». Αυτές οι «ιδεολογίες» βέβαια φωτογραφίζονται με φράσεις όπως «Την βία την γεννά η Αριστερά», «έξω οι ανθέλληνες καθηγητές» κτλ. Το φάσμα αυτών των ιδεολογιών εκτείνεται πέραν της άκρας αριστεράς σε πιο μετριοπαθείς χώρους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο «ανθέλληνας» καθηγητής Πεσματζόγλου και ο «με περίεργες απόψεις» καθηγητής Χριστόπουλος. Είναι άλλωστε ξεκάθαρο ότι η δράση μιας οργάνωσης που φέρει το όνομα Συναγερμός κουβαλώντας όλο το αμαρτωλό παρελθόν των ακροδεξιών οργανώσεων της Ελλάδας που σχεδόν πάντα κατέληγαν στο όνομα αυτό, δυνάμει καταργεί κάθε έκφραση αντίθετη προς τις απόψεις της.

Στο δια ταύτα…
Σκεφτείτε μόνον ότι αρκετοί συμφοιτητές μας προέρχονται από χώρες του εξωτερικού. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι οικονομικοί μετανάστες που το ελληνικό κράτος τους αρνείται τα πολιτικά τους δικαιώματα. Σε ένα πανεπιστήμιο όπου οι ξένοι συμφοιτητές μας είναι οι μόνοι που πληρώνουν δίδακτρα, έρχονται τώρα κάποιοι και φωνάζουν «δωρεάν ελληνική εκπαίδευση». Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι αν δεν είσαι Έλληνας δεν δικαιούσαι ούτε αυτής της παροχής. Επίσης η Φ.Ο.Σ. υποστηρίζει μεταξύ άλλων και την κατάργηση του ασύλου προτείνοντας την «καθιέρωση θεσμού φύλαξης των σχολών από πανεπιστημιακό σώμα ασφαλείας (απαρτιζόμενο εν ανάγκη και από φοιτητές)». Αυτό θυμίζει τους «αγανακτισμένους πολίτες» της Πάτραςπου μαζί με την αστυνομία δέρνανε Αφγανούς πρόσφυγες στο καταυλισμό αλλά και την συνέργεια «παλικαριών» και ΜΑΤ στις πορείες τον περασμένο Δεκέμβριο και όχι μόνο. Αυτοί παίρνουν την δικαιοσύνη στα χέρια τους και βάφουν τα χέρια τους με αίμα- με το αίμα μεταναστών/τριών, ομοφυλόφιλων και λεσβιών, αγωνιζόμενων συνδικαλιστών και πάει λέγοντας. Επίσης η κατάργηση του ασύλου προτείνεται με το επιχείρημα ότι το άσυλο ήταν ένα μέτρο σε καιρούς περιορισμένης ελευθερίας έκφρασης. «Αλλά τώρα που κανένας δεν αποκλείει κανέναν δεν υπάρχει λόγος διατήρησης του»- λένε οι ίδιοι άνθρωποι που δεν «ανέχονται του μονολόγους ιδεολογιών και ιδεοληψιών».

Γιατί όχι και αυτή η φωνή;
Πολλοί θα σκέφτεστε ότι ακόμα και έτσι η δημοκρατία οφείλει να τους παρέχει βήμα έκφρασης απόψεων. Ωστόσο η ιστορία έχει αποδείξει ότι όπου ακολουθήθηκε αυτή η τακτική η ακροδεξιά όχι μόνο ενισχύθηκε αλλά έφτασε σε σημείο να πραγματοποιεί ακρότητες.
Πριν τρία χρόνια οι ομοϊδεάτες της Φ.Ο.Σ με επιχείρηση στρατιωτικού τύπου προσπάθησαν να απεγκλωβίσουν συναγωνιστή τους που πιάστηκε να οπλοφορεί μέσα στο Πάντειο. Η επιχείρηση κατέληξε με δύο φοιτητές και μία φοιτήτρια στο νοσοκομείο με σοβαρές και επικίνδυνες μαχαιριές.
Η επίδειξη στρατιωτικής ισχύος επαναλήφθηκε πριν ορισμένες εβδομάδες και πάλι στο Πάντειο όταν μέλη της Φ.Ο.Σ ήρθαν με κράνη και καδρόνια και με την προστασία μπράβων για να πετάξουν φυλλάδια στο πανεπιστήμιο.
Αυτά είναι μόνο δύο από τα πολλά δείγματα που έχει να επιδείξει αυτός ο χώρος για το πώς εννοεί τη δημοκρατία και την παρέμβαση σε ένα χώρο όπως είναι το πανεπιστήμιο. Φανταστείτε ακόμα τι θα γίνει αν τους δοθεί βήμα μέσα στον σύλλογο: θα γίνει σε μεγάλη έκταση αυτό που το 2006 έγινε σε μάθημα της καθηγήτριας Λούβη όπου εθνικιστές-ακροδεξιοί φοιτητές της απαγόρευσαν να διδάξει επειδή το μάθημα της δεν συμπλέει λένε με τα συμφέροντα του έθνους. Ήδη στο site τους αποκαλούν τον καθηγητή Ηρακλείδη ντροπή του Παντείου ενώ προειδοποιούν και για άλλους καθηγητές που εκφράζουν όπως λένε «ανθελληνικές απόψεις». Τέλος, μιλώντας και θεωρητικά, η δημοκρατία δέχεται μόνο όσους δεν είναι εχθροί της.
Άλλωστε δεν είναι τυχαία η διάταξη που υπάρχει στο καταστατικό της ΕΦΕΕ και απαγορεύει το εκλογικό κατέβασμα τέτοιων πολιτικών χώρων.

Εμείς σε όλους τους τόνους θα επιμένουμε ότι καμία Φ.Ο.Σ δεν μπορεί να έχει χώρο μέσα στα πανεπιστήμιο. Τασσόμαστε ενάντια στο εκλογικό κατέβασμα τέτοιων μορφωμάτων στις φοιτητικές εκλογές και καλούμε όλες τις παρατάξεις να πάρουν θέση στο συγκεκριμένο θέμα μακριά από μικροπολιτικά και εκλογικά συμφέροντα.