Στο σημερινό Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου Παντείου η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απέδειξε για άλλη μια φορά την υποστήριξη της στις κυβερνητικές πολιτικές και την ακροδεξιά ατζέντα που αυτές υλοποιούν δείχνοντας την άμεση σχέση που έχει με τον πολιτικό της φορέα (Ν.Δ).
Στη κατάθεση τριών ψηφισμάτων από την Αριστερή Ενότητα σχετικά με την δολοφονία των προσφύγων στο Φαρμακονήσι, την απροκάλυπτη βία που επέδειξε η ΕΛ.ΑΣ. στον ακτιβισμό των σχημάτων της Αρ.Εν. έξω από το πολιτικό γραφείο του υπουργού ναυτιλίας Βαρβιτσιώτη, αλλά και στην αντισυγκέντρωση του Σαββάτου στο Σύνταγμα από αντιφασίστες/τριες που εναντιώνονταν στη συγκέντρωση των φασιστών της Χρυσής Αυγής και την ναζιστικής έμπνευσης εκδήλωση που διοργάνωσαν για την επέτειο των Ιμίων, η ΔΑΠ τοποθετήθηκε απαξιώνοντας κάθε έννοια αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική και αδιαφορώντας για το όργιο καταστολής των τελευταίων ημερών.
Για τη ΔΑΠ στο Φαρμακονήσι «δεν υπήρξε καμία ευθύνη του λιμενικού», οι μαρτυρίες που κάνουν λόγω για την παράνομη επαναπροώθηση των προσφύγων που είχε ως αποτέλεσμα τον πνιγμό 12 μεταναστών και μεταναστριών «είναι ένα ψέμα» και, δείχνοντας τη πολιτική της κουλτούρα και αδιαφορώντας για τους πνιγμούς με σαφέστατες ευθύνες του λιμενικού, χαρακτήρισε τους πρόσφυγες «λαθραίους», ενώ, στο τέλος ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ
ειρωνευόμενος ανέφερε χαρακτηριστικά πως «αυτός που έπνιξε τους μετανάστες ήταν συριζαίος». Η ΔΑΠ συντάσσεται πλήρως με την λογική της κυβέρνησης ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι κίνδυνος, χαρακτηρίζοντας τους λαθραίους.
Όσον αφορά τη βίαιη επίθεση που δέχτηκαν τα μέλη της Αριστερής Ενότητας από την αστυνομία, η ΔΑΠ δικαιολόγησε την επίθεση αυτή κατηγορώντας την Αρ.Εν. ότι μέλη της «επιτέθηκαν στους εργαζόμενους του γραφείου με κλοτσιές προκαλώντας φθορές», κάτι το οποίο καμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Με αυτό το τρόπο προσπαθεί να δικαιολογήσει πως σε μια διαμαρτυρία που εναντιώνεται στη κυβερνητική πολιτική μπορεί να αιτιολογηθεί η απροκάλυπτη βία που ασκήθηκε από την αστυνομία και οδήγησε σε δεκάδες αναίτιες προσαγωγές μία εκ των οποίων μετατράπηκε σε σύλληψη. Είναι φανερό πως κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης του υπάρχοντος βρίσκει απέναντι το μένος και την λογική ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης.
Τέλος σχετικά με την καταστολή στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Σύνταγμα καθώς και τη σύλληψη ενός φοιτητή του Παντείου, η ΔΑΠ αρνήθηκε να υπογράψει το σχετικό ψήφισμα καθώς δεν γνώριζε τον συγκεκριμένο φοιτητή, δεν είπε κουβέντα για την τελετή μίσους από τους χρυσαυγίτες αλλά επέλεξε να μας εγκαλέσει στο ότι τα Ίμια δεν είναι απλά ένας εορτασμός και ότι «είναι απαράδεκτο να μην εκφράζουμε ευγνωμοσύνη σε αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα και την ελληνική σημαία».
Με αυτή της τη στάση δείχνει πως συμφωνεί με τον εορτασμό ενός γεγονότος το οποίο δεν αποτελεί εθνική εορτή, αλλά αποτελεί κομμάτι της ατζέντας ακροδεξιών οργανώσεων που καλλιεργούν το μίσος, την ξενοφοβία και το φασισμό. Μάλιστα συνεχίζοντας τη συλλογιστική της, επέδειξε μαθήματα «εθνικοφροσύνης» σχετικά με την αγάπη και τον σεβασμό προς την ελληνική σημαία και αποχώρησε κατηγορώντας μας πως δεν συνδιαλέγεται με αυτούς που την πατάνε και την φτύνουν. Μετά φρόντισε να βγάλει ψευδή ανακοίνωση ότι κατέβασε και ψήφισμα για φόρο τιμής στους πεσόντες των Ιμίων και ότι εμείς τοποθετηθήκαμε λέγοντας «εμείς πατάμε, φτύνουμε, καίμε την ελληνική σημαία».
Το συγκεκριμένο παραλήρημα εθνικιστικού περιεχομένου από τη ΔΑΠ, η σκόπιμη διαστρέβλωση αυτών που ειπώθηκαν στο Δ.Σ. για να μας κατηγορήσει για «εθνική προδοσία», η μη καταδίκη των φαινομένων της αυθαίρετης κρατικής βίας (συλλήψεις, προσαγωγές, ξύλο) και της ρατσιστικής μεταναστευτικής πολιτικής (φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών) μας θυμίζουν απλώς με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Την πολιτική δύναμη που τόσα χρόνια κάνει πολιτική με τις σημειώσεις και τα πάρτυ στήνοντας πελατειακά δίκτυα, τη δύναμη που καλεί μπράβους κάθε φορά που θέλει να τρομοκρατήσει και να εμποδίσει τις φοιτητικές διεκδικήσεις, τη δύναμη που σιωπά στην διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης στηρίζοντας τον πολιτικό της φορέα (ΝΔ), τη δύναμη που εγκολπώνει ακροδεξιά στοιχεία στα πανεπιστήμια προσθέτοντας μερικά ακόμη ερωτηματικά για τη δημοκρατικότητά της.
Αντί επιλόγου, φέρνουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα σε αυτούς που σήμερα μας εγκάλεσαν για τα Ίμια: την άρνηση της ΔΑΠ σε πολλές σχολές, να καταδικάσει την δολοφονία του Παύλου Φύσσα εμμένοντας στο «να καταδικάσουμε τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται», αρνούμενη να καταδικάσει τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. και αποδεικνύοντας έμπρακτα το τί στόχους εξυπηρετεί, με ποιον συντάσσεται και το πόσο δημοκρατική είναι.
Καταγγέλλουμε τη ΔΑΠ για τη συγκεκριμένη της στάση και καλούμε όλο το σύλλογο να αποδοκιμάσει έμπρακτα τη στάση αυτή.
