Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ του Peter Watkins

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και η Carousel Films παρουσιάζουν την ταινία

Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ του Peter Watkins στην αυθεντική ολοκληρωμένη μορφή των 345 λεπτών.

Ένα διαφορετικό κινηματογραφικό γεγονός από την Πέμπτη 28 Απριλίου στην
Ταινιοθήκη της Ελλάδος(Ιεράς Οδού 48, στάση Μετρό ΚΕΡAΜΕΙΚΟΣ).

Ώρα προβολής: 18.00

1870. Οι δυνάμεις των Πρώσων του Μπίσμαρκ κατανικούν τον Γαλλικό στρατό της

δεύτερης δημοκρατίας. Η αποδυναμωμένη Γαλλική κυβέρνηση καταφεύγει στις

Βερσαλλίες. Εργάτες και ριζοσπάστες διανοούμενοι ελέγχουν το Παρίσι,

διενεργούν εκλογές, νομοθετούν και διοικούν την πόλη. Δυο μήνες μετά (σε επτά

ημέρες που έμειναν στην Ιστορία ως η «Ματωμένη Εβδομάδα», οι δυνάμεις του

Μπίσμαρκ μαζί με τους Γάλλους κυβερνητικούς θα τους συντρίψουν. Χιλιάδες

Κομμουνάροι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά σκοτώνονται στις οδομαχίες, ακόμα

περισσότεροι καταδικάζονται, εκτελούνται, φυλακίζονται ή εξορίζονται.

Μέσα σε μια γιγαντιαία αποθήκη στα εργατικά Παρισινά προάστια (συμπτωματικά

εκεί στεγάζονταν τα στούντιο του Ζωρζ Μελιές), ο Peter Watkins συγκεντρώνει

200 ερασιτέχνες (μεταξύ τους, πολλοί «άνθρωποι χωρίς χαρτιά» από την Αλγερία,

την Τυνησία και το Μαρόκο). Μαζί θα προσπαθήσουν να ανασυνθέσουν τα

γεγονότα της Άνοιξης του 1871, της ανόδου και της πτώσης της Παρισινής

Κομμούνας.

http://www.tainiothiki.gr

Υπόμνημα Ευρωπαίων Οικονομολόγων 2010/11

Αντιμετωπίζοντας την κρίση:  Λιτότητα ή αλληλεγγύη;

Προτάσεις των Ευρωπαίων Οικονομολόγων για μια Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική

στην Ευρώπη

Περισσότερο από τρία χρόνια μετά την εμφάνιση της μεγαλύτερης κρίσης της μεταπολεμικής περιόδου, οι ελίτ της Ευρώπης επέλεξαν ως μέσο αντιμετώπισής της την λιτότητα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια βαθιά αντιδραστική πολιτική ανακατανομής του εισοδήματος και του πλούτου σε βάρος των εργαζομένων και των πλέον αδύναμων κοινωνικών ομάδων, που καλούνται να φέρουν το κύριο βάρος της προσπάθειας εξόδου από την κρίση.  Στο Υπόμνημα 2010/2011, η Ομάδα των Ευρωπαίων Οικονομολόγων για μια Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική στην Ευρώπη (γνωστή και ως ‘EuroMemo Group’) αναλύουν την ασκούμενη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πεδία της οικονομίας, της κοινωνίας, του περιβάλλοντος.  Στη βαρβαρότητα της πολιτικής λιτότητας, η Ομάδα των Ευρωπαίων Οικονομολόγων αντιπαραθέτει την πολιτική της αλληλεγγύης σε όλες τις εκφάνσεις της – οικονομική, κοινωνική, οικολογική, διεθνή.

To Υπόμνημα 2010/2011 θα παρουσιάσουν την Παρασκευή 29 Απριλίου 2011,   ώρα 6.30μ.μ, στο Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα, Πάντειο Πανεπιστήμιο (Λ. Συγγρού 136, 1^ος όροφος) οι εξής:

Τζον Γκραλ, Καθηγητής, Οικονομική Σχολή του Παν/μίου Middlesex

Τρέβορ  Έβανς, Καθηγητής, Οικονομική και Νομική Σχολή Βερολίνου

Μαρία Καραμεσίνη, αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πάντειο Παν/μιο

Βέρνερ Ράζα, Οικονομολόγος, Διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Αυστρίας  για την Παγκόσμια Ανάπτυξη.

Συντονίζει η Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομάδας των Ευρωπαίων Οικονομολόγων και μέλος  του Δ.Σ. του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ.

Θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση.

Το Υπόμνημα 2010/2011 υπογράφουν 425 οικονομολόγοι από ολόκληρη την Ευρώπη, από τους οποίους οι εξής από την Ελλάδα:
Κ. Αλεξίου, Β. Αρανίτου, Γ. Αργείτης, Ι. Βαρουφάκης, Β. Βασιλιάδης, Κ. Βεργόπουλος, Ηλ. Γεωργαντάς, Χ. Γολέμης, Ι. Δαφέρμος, Α. Δεδουσόπουλος, Ζ. Δεμαθάς, Γ. Δραγασάκης, Τ. Ηλιόπουλος, Ν. Θεοχαράκης, Γ. Ιωαννίδης, Σ. Ιωάννου, Ν. Καραγιάννης, Μ. Καραμεσίνη, Π. Καρανικόλας, Α. Καρασαββόγλου, Α. Κορατζάνης, Ι. Κουζής, Αιμ. Κουκουμά, Α. Κουτσούρης, Ν. Λαμπρόπουλος, Γ. Λιάγουρας, Κ. Μελάς, Ι. Μηλιός, Μ. Μπαλαούρας, Ε. Νικολαΐδης, Α. Πανταζής, Φ. Παπαγεωργίου, Σ. Παπαγιαννόπουλος, Ε. Παπαδοπούλου, Κ. Παπακωνσταντής, Ν. Παππάς, Ν. Πετραλιάς, Β. Πλουσάκη, Γ. Σακελλαρίδης, Γ. Σταθάκης, Ι. Στέρπης, Ο. Σχινάς Παπαδόπουλος, Ι. Τόλιος, Ε. Τσακαλώτος, Μ. Φραγκάκη

http://www.euromemo.eu/ 

http://nicospoulantzasinstitute.wordpress.com/ 

Σοκ και δέος στην Παιδεία

Πρώτα το ΤΕΙ Πειραιά, μετά η Νομική Σχολή Αθηνών, μετά το Πάσχα έρχεται η Αρχιτεκτονική του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το ένα μετά το άλλο, ιδρύματα και ιστορικές σχολές βάζουν λουκέτο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον στραγγαλισμό τους. "Οι μειώσεις στον προϋπολογισμό θέτουν σε κίνδυνο τη λειτουργία του ιδρύματος, καθώς οι σχολές και τα τμήματα αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις λειτουργικές τους δαπάνες", φωνάζει ο σύλλογος διδασκόντων του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της χώρας, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η Αρχιτεκτονική από τις 4 Μαΐου αναστέλλει τη λειτουργία της, δηλώνοντας αδυναμία να επιτελέσει το έργο της. Το εκπαιδευτικό προσωπικό της Σχολής έχει μειωθεί κατά 40% την τελευταία διετία και δεν έχει αντικατασταθεί. Η Νομική έκλεισε για δύο ημέρες ζητώντας από το υπουργείο Παιδείας να ανακαλέσει την εγκύκλιο που βάζει μαχαίρι στη διανομή των συγγραμμάτων. Το ΤΕΙ Πειραιά εκπέμπει SOS, καθώς με 13.000 ενεργούς σπουδαστές καλείται να λειτουργήσει με τα μισά χρήματα σε σχέση με το 2009.

Ο ανηλεής βομβαρδισμός που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση και τρόικα γονατίζει την εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις βαθμίδες. Όλα τα χτυπήματα μαζί, συστήνει ο Μακιαβέλι, για να ζαλιστεί ο αντίπαλος και να μην μπορεί να αντιδράσει. Την ακολουθεί κατά γράμμα τη μακιαβελική συνταγή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Τις τελευταίες εβδομάδες, δεν υπάρχει ημέρα που να μην προχωρά και σε νέο χτύπημα. Κλείνει τα γυμνάσια και τα λύκεια από τις 10 Μαΐου και ξεκινά τις πανελλαδικές δύο μέρες μετά, για να τραβήξει πιο μπροστά τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια και να μην πληρώσει υπερωριακές αποζημιώσεις στους εκπαιδευτικούς. Για να γλιτώσει πέντε φράγκα, βάζει τους μαθητές των εσπερινών να δίνουν εξετάσεις το πρωί και όχι το απόγευμα αδιαφορώντας για το πόσοι απ' αυτούς θα καταφέρουν να πάρουν άδεια από τους εργοδότες τους για να προσέλθουν στα εξεταστικά κέντρα. Παίζει με τις ζωές χιλιάδων παιδιών καθιερώνοντας απολυτήριο δεύτερης κατηγορίας για τους μαθητές που δεν θέλουν να διαγωνιστούν σε πανελλαδικό επίπεδο, μόνο και μόνο για να πάει σε εξετάσεις με λιγότερους υποψηφίους και λιγότερες θέσεις στα πανεπιστήμια. Ανατρέπει τον νόμο για τις εξετάσεις καθιερώνοντας εισαγωγή στα πανεπιστήμια για ειδικές κατηγορίες υποψηφίων με ποσοστώσεις!

Και μαζί με τα νέα και τα παλιά: οι συγχωνεύσεις σχολείων, τα σχέδια για το επιλεκτικό λύκειο της εξειδίκευσης, οι δραματικές περικοπές στη χρηματοδότηση, η εγκύκλιος περικοπής των συγγραμμάτων, το πάγωμα των διορισμών.

Τα κονδύλια για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ κόβονται στο μισό. Μέσα από άτυπα έγγραφα του ειδικού γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης προς μέλη της Συνόδου των Πρυτάνεων, ανακοινώθηκε πρόσθετη μείωση των κονδυλίων κατά 17%-19%. Αν συνυπολογιστούν οι περικοπές που έγιναν πέρυσι και φτάνουν το 33%, τα Πανεπιστήμια, σε σχέση με το 2009, θα λάβουν επιχορήγηση μειωμένη κατά 50%! Μας κλείνουν, φωνάζουν τα ιδρύματα.

Δεν είναι μόνο οι περικοπές στη χρηματοδότηση. Είναι και το πάγωμα των διορισμών, την ώρα που και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καταγράφεται κύμα συνταξιοδοτήσεων. Πάνω από 800 επιστήμονες, που έχουν κριθεί, περιμένουν εδώ και δύο χρόνια τον διορισμό τους, αλλά φως δεν βλέπουν. Την τύχη της Αρχιτεκτονικής θα έχουν το αμέσως επόμενο διάστημα πολλά τμήματα και σχολές που αδυνατούν να καλύψουν τις διδακτικές και ερευνητικές τους ανάγκες λόγω έλλειψης προσωπικού. Η έκταση του προβλήματος φαίνεται στο εξής παράδειγμα: Στις τελευταίες πρυτανικές εκλογές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τα εγγεγραμμένα μέλη ΔΕΠ ήταν μόλις 527, ενώ πριν από μια τετραετία ήταν 650. Απ' αυτούς, ελάχιστες θέσεις αναπληρώθηκαν. Η υπαγωγή και των πανεπιστημίων στην αναλογία 1:5 αποτελεί ληξιαρχική πράξη θανάτου για τα ιδρύματα.

Υπάρχει λύση, δηλώνει ο κ. Πανάρετος. Σύνταξη στα 70 και αλλαγή της κοινωνικής και πολιτικής κουλτούρας για να παταχθούν οι δυναμικές μειοψηφίες που αντιδρούν στη θεραπεία-σοκ. Αυτό το τελευταίο το λέει μέσω της κ. Κατέχη και των υπολοίπων γιατρών (συγγνώμη, ειδικών επί της καταστροφής) που έγραψαν έκθεση για να εκφράσουν τον θαυμασμό τους για τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Αμ, δεν είναι δυναμικές μειοψηφίες, κ. Κατέχη μου, πλειοψηφίες είναι που δεν θα πέσουν αμαχητί!


ΠΙΚΙΑ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ


Πηγή: Αυγή

Καθαρές κουβέντες

του Αριστείδη Μπαλτά

Να απλοποιήσουμε για να καταλάβουμε. Τουλάχιστον τη γενική εικόνα.

Το κεφάλαιο

1. Η κρίση που περνάμε είναικρίση του καπιταλισμού. Επειδή το κεφάλαιο είναι σχέση και όχι κομπόδεμα, αυτό δεν υπάρχει όσο δεν αξιοποιείται, δηλαδή όσο δεν αποκομίζει περισσότερο κέρδος. Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης: το τεράστιο κεφάλαιο που έχει συσσωρευτεί δυσκολεύεται να βρει διεξόδους παραπέρα κερδοφορίας. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη πλούτου. Αντίθετα, είναι το ότι έχει συσσωρευτεί κολοσσιαίος πλούτος υπό μορφή κεφαλαίου.

2. Η προηγούμενη ισορροπία στηριζόταν σε ένα παγιωμένο καθεστώς συσσώρευσης το οποίο, στις αναπτυγμένες τουλάχιστον χώρες, είχε ως άξονα τον δανεισμό: το κεφάλαιο κερδοφορούσε αντλώντας από τα εισοδήματα του μέλλοντος. Η άνευ όρων και άνευ ορίων ανάπτυξη αυτής της μορφής κερδοφορίας (εξεζητημένες μορφές τραπεζικών προϊόντων, τιτλοποίηση δανείων κλπ.) οδήγησε στην πτώχευση της Lehman Brothers και από κει, μέσα από την αλληλοδιαπλοκή των τραπεζικών ιδρυμάτων, στην κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του καπιταλισμού στο σύνολό του. Μην ξεχνάμε ότι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο αποτελεί την αιχμή του δόρατος του καπιταλισμού.

3. Μετά μια μικρή περίοδο ταλάντευσης (όπου εξετάστηκε δειλά το ενδεχόμενο να τεθούν κάποιοι όροι στις πρακτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος) οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τις τράπεζες ξοδεύοντας τεράστια ποσά (δηλαδή κοινωνικό πλούτο) και να τις αφήσουν ελεύθερες. Το κυρίαρχο δόγμα πρεσβεύει ότι, έτσι ή αλλιώς, η αγορά αυτορυθμίζεται.

4. Αλλά η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος είχε ήδη υπονομεύσει καίρια το προηγούμενο καθεστώς συσσώρευσης: ο αχαλίνωτος δανεισμός δεν αποτελούσε πλέον διέξοδο. Καθώς δε η παγκοσμιοποίηση είχε εν πολλοίς εξαντλήσει τα περιθώρια του λεγόμενου τρίτου κόσμου ενώ δεν διαφαίνονται νέα πεδία ικανής κερδοφορίας, το κεφαλαίο βρέθηκε υποχρεωμένο να στραφεί στις αναπτυγμένες χώρες για να ανοίξει στο ιδιωτικό κέρδος ό,τι το κοινωνικό κράτος είχε κάπως εξαιρέσει της άμεσης δικαιοδοσίας του. Παιδεία, υγεία, περίθαλψη, ασφάλιση, υποδομές, δίκτυα, ενέργεια, νερό, απορρίμματα, τηλεπικοινωνίες, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και επαγγέλματα όφειλαν να ανοιχτούν στην κερδοφορία των μεγάλων δυνάμεων των αντίστοιχων κλάδων. Προϋπόθεση, βέβαια, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή η μεγαλύτερη δυνατή συμπίεση του κόστους της εργατικής δύναμης με την καθοριστική συνδρομή της ανεργίας. Τα «προγράμματα λιτότητας» στις χώρες της Ευρώπης αυτό εκφράζουν και εκεί αποσκοπούν.

5. Η κρίση του δημόσιου χρέους έχει δύο πλευρές. Από τη μια, αυτή συνιστά τον μοχλό εκβιασμού που οδηγεί, ακριβώς, στα «προγράμματα λιτότητας». Από την άλλη, συνιστά το πεδίο βραχυπρόθεσμης έως στιγμιαίας κερδοφορίας του χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθ’ εαυτό. Καθώς δεν υπάρχουν διεθνείς μηχανισμοί ελέγχου, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, με τη συνεπικουρία των δικών του ‘θεσμών’ (οίκοι αξιολόγησης, αγορά «ασφαλίστρων κινδύνου» κλπ), δρα ως πλήρως ανεξέλεγκτος τοκογλύφος απέναντι στις κυβερνήσεις που επέλεξαν να εγγυώνται πάνω απ’ όλα τη δική του ευρωστία. Έτσι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης καλούνται να εξασφαλίζουν συστηματικά τον τοκογλύφο που τις ‘αναγκάζει’ να επιβάλουν «προγράμματα λιτότητας». Μπορούμε να πούμε ότι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης έχουν αναχθεί σε απευθείας λειτουργούς του χρηματιστηριακού κεφαλαίου χωρίς το φύλλο συκής που συνιστούσε η ύπαρξη του κοινωνικού κράτους. Ακόμη και τα βιογραφικά πολλών κυβερνώντων σε ολόκληρη την Ευρώπη πιστοποιούν του λόγου το ασφαλές.

6. Η πορεία που έχει δρομολογηθεί δεν έχει ορατό πέρας. Η ενεργός ουτοπία του κεφαλαίου είναι να περιέλθει ολόκληρη η Ευρώπη στην κατάσταση που περιγράφει ο Ένγκελς στο Η κατάσταση της εργατικής τάξης της Αγγλίας, γραμμένο το 1845.

Το πολιτικό σύστημα

7. Το προηγούμενο καθεστώς συσσώρευσης στήριζε κοινωνικές συμμαχίες. Ο αχαλίνωτος δανεισμός επέτρεπε σε σχετικά μεγάλες μερίδες μεσοστρωμάτων να μετέχουν σε μια μορφή επισφαλούς ευημερίας και να εδράζουν κοινωνικά την πολιτική του κεφαλαίου. Η επισφαλής εργασία μεταναστών και ντόπιων αναλάμβανε τα υπόλοιπα. Αλλά η νέα κατάσταση κλονίζει καίρια τέτοιες συμμαχίες δημιουργώντας την αντίστοιχη ιδεολογική παραζάλη. Για να διατηρηθεί η παραζάλη έχουν επιστρατευθεί συστηματικά τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα «δελτία των 8» και οι «ενημερωτικές» εκπομπές στην τηλεόραση. Κύριος στόχος τους είναι να συνδράμουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και να καλλιεργήσουν την «ιδέα» της κοινής ενοχής. Μην ξεχνάμε ότι τα  σημαντικότερα ΜΜΕ μετέχουν –τουλάχιστον!– του μεγάλου κεφαλαίου, κατ’ αρχάς στην κλίμακα της Ελλάδας.

8. Αλλά η παραζάλη κάποια στιγμή παρέρχεται. Αυτή είναι η στιγμή του αδυσώπητου αυταρχισμού. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ήδη προετοιμάζονται για τέτοια ενδεχόμενα. Κι αυτό ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα του δικομματισμού θα βρεθεί σε θέση εξουσίας.

9. Αν τα προγράμματα λιτότητας δεν έχουν ορατό πέρας, ούτε ο αυταρχισμός έχει εγγενή όρια. Είναι δυνατό να βρεθούμε σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, ενώπιον διάλυσης κομμάτων και τα συναφή. Τον Δεκέμβρη του 2008 λέχθηκαν τέτοια πράγματα ενώ οι πρόσφατες συστηματικές επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν το έδαφος ακόμη και για τέτοιες εξελίξεις.

Ο στόχος

10. Αν η τρέχουσα κρίση είναι συστημική κρίση του καπιταλισμού και αν τα παραπάνω χαρακτηριστικά αφορούν τουλάχιστον την Ευρώπη, τότε η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι παρά ο δημοκρατικός σοσιαλισμός στην κλίμακα της Ευρώπης.

11. Η κουβέντα ακούγεται βαριά γιατί εκείνο που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κίνημα του κοινωνισμού» (σοσιαλισμός, σοσιαλδημοκρατία, αναρχισμός, κομμουνισμός, σοσιαλιστική δημοκρατία των επιτροπών, ευρωκομμουνισμός, ανανέωση, «τρίτος δρόμος», τροτσκισμός, μαοϊσμός, κλπ) έχει αποτύχει σε όλες τις εκδοχές του παρότι κέρδισε μεγάλες μάχες. Το 1989 είναι σημαντικό γιατί φάνηκε να σηματοδοτεί το οριστικό τέλος κάθε ανάλογης προοπτικής. Τα σημερινά δεινά ξεκινούν από τότε.

12. Η ανάληψη της ευθύνης για αυτή την αποτυχία είναι αποκλειστικά υπόθεση της Αριστεράς. Αν θέλουμε το αίτημα του σοσιαλισμού να αντηχήσει ξανά στην Ευρώπη και να συνεγείρει τους λαούς της, είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη να πείσουμε ότι πήραμε το μάθημα, δηλαδή να αναμετρηθούμε συγκεκριμένα με τους όρους αυτής της αποτυχίας και σε όλα τα επίπεδα: οικονομία, κεντρικός σχεδιασμός, αγορά και χρήμα, πόλεις και ύπαιθρος, παραγωγικές δυνάμεις, περιβάλλον και άνιση ανάπτυξη, παραγωγικές σχέσεις και ιδιοκτησία, διεθνείς σχέσεις, κρατικές δομές, αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση, άμεση δημοκρατία, έμμεση δημοκρατία και πλουραλισμός, δομές και λειτουργίες κομμάτων και συνδικάτων, χειρωνακτική και πνευματική εργασία, κοινωνικό φύλο, σχολείο και πολιτισμός, θεωρία και φιλοσοφία.

13. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Πρώτον γιατί ήδη υπάρχουν πολύτιμες θεωρητικές επεξεργασίες. Δεύτερον, γιατί έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται κινήματα υπέρ της κατοχύρωσης, της διεύρυνσης και της αναβάθμισης του δημόσιου χώρου, δηλαδή του πυλώνα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Τρίτον, γιατί δυνάμεις της Αριστεράς με διαφορετικές ιστορικές καταβολές, εμπειρίες και ιδεολογικές ευαισθησίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, έχουν αναγνωρίσει, τουλάχιστον έμμεσα, ότι το πολιτικό σχέδιο καθεμιάς έχει αποτύχει και τείνουν να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΕΑ και οι πρόσφατες εξελίξεις στην Πορτογαλική Αριστερά συνιστούν παραδείγματα. Οι συμμαχίες αυτές δεν είναι ακόμη εμπεδωμένες. Αλλά η αναγκαία κάποιες φορές αντιπαράθεση δεν πρέπει να κρύβει το κύριο: η πολιτικά και θεωρητικά επαρκής κριτική της αποτυχημένης πορείας προς τον σοσιαλισμό και η επεξεργασία των διδαγμάτων αυτής της πορείας είναι υπόθεση της Αριστεράς ολόκληρης.

14. Το κίνημα του σοσιαλισμού θα αναπτυχθεί άνισα στις διάφορες χώρες της Ευρώπης. Επιτυχίες (ή αποτυχίες) σε μια χώρα θα επιδράσουν στις υπόλοιπες θέτοντας κάθε φορά νέα ζητήματα. Είναι αδύνατον να προβλέψουμε ποια ζητήματα θα τεθούν και ανόητο το να το προσπαθήσουμε.

Εθνικός ηγέτης

15. Εθνικός ηγέτης είναι ο αστός ηγέτης που δεν αποσυνδέει τα συμφέροντα του κεφαλαίου από την κατάσταση της χώρας του. Η αναγωγή  των κυβερνητών της Ευρώπης σε απευθείας λειτουργούς του χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθιστά δραματικά ορατή την απουσία ηγετών τύπου Ρούσβελτ, Ντε Γκωλ ή Βίλλι Μπραντ.

16. Μια εθνικά ηγετική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα θα αρνιόταν να υποβάλει τη χώρα στη διάλυση που επιτάσσουν σήμερα οι άμεσες ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα στηριζόταν στην στενή διαπλοκή των οικονομιών της Ευρώπης (γιατί η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας θα προξενούσε κατάρρευση του ευρώ και θα καθιστούσε την τρέχουσα κρίση οιονεί ανεξέλεγκτη) και θα διαπραγματευόταν –υπό κατάλληλες συμμαχίες– επιμήκυνση του συνολικού χρέους σε κλίμακα εκατονταετίας και με επιτόκιο κοντά στον πληθωρισμό. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα είχε προηγουμένως υποβάλει σε κρατικό έλεγχο τις ελληνικές τράπεζες ενώ θα νοικοκύρευε παράλληλα τα επείγοντα: φοροδιαφυγή και φορολογικό σύστημα, ταμεία και εισφοροδιαφυγή, εργασιακές σχέσεις, αμυντικές δαπάνες, εκκλησιαστική περιουσία, αναβάθμιση δημόσιου τομέα κλπ.

17. Με δεδομένο τον υπάρχοντα σήμερα συσχετισμό δυνάμεων, η Αριστερά θα μπορούσε, υπό όρους, να συμμαχήσει με μια τέτοια πολιτική δύναμη εφόσον υπήρχε.

Σήμερα

16. Η τρέχουσα κρίση του καπιταλισμού συνδέεται σήμερα με την έκρηξη της δημοκρατίας στις αραβικές χώρες και με την περιβαλλοντολογική καταστροφή στην Ιαπωνία. Η κρίση έχει προσλάβει οικουμενικές διαστάσεις και άρα ο αγώνας για τον σοσιαλισμό γίνεται απολύτως επείγων.

17. Ο αγώνας για τον σοσιαλισμό αρχίζει σήμερα. Είναι στο χέρι μας να αναλάβουμε συγκεκριμένα όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες στηριγμένοι σε δύο αρχές ήδη διατυπωμένες στο ιδρυτικό κείμενο της Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848): Πρώτον, το προλεταριάτο, όπου κι αν παραπέμπει η λέξη στις σημερινές συνθήκες, δεν μπορεί να απελευθερωθεί αν δεν απελευθερώσει την κοινωνίαολόκληρη. Δεύτερον, οι κομμουνιστές δεν συγκροτούν υποχρεωτικά ενιαίο κόμμα αλλά αποτελούν εκείνους που θέτουν πάντοτε τα συμφέροντα του όλου πάνω από τα συμφέροντα του μέρους.

Ο Αριστείδης Μπαλτάς διδάσκει φιλοσοφία των επιστημών στο ΕΜΠ

Πηγή: Ενθέματα της Αυγής

Ρεμπέτικο γλέντι στο Πάντειο!

To  Αντί της Σιωπής και το Manifesto - Αυτόνομη Κίνηση Μεταπτυχιακών διοργανώνουν
την Παρασκευή 15/4, στις 22:00, ρεμπέτικο γλέντι στο Πάντειο.

Ελάτε να διασκεδάσουμε με ζωντανή μουσική και κρασοκαταστάσεις...!!
Να είστε όλοι και όλες εκεί!!Σας περιμένουμε!

«Η Ευρώπη αντιστέκεται στην απορρύθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου»

Την Πέμπτη 14 Απριλίου στις 6.30μμ, στη Νομική (αίθουσα 5, είσοδος από Μασσαλίας), το Red Notebook διοργανώνει την πρώτη του ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο «Η Ευρώπη αντιστέκεται στην απορρύθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου»

Τη συζήτηση ανοίγουν οι:

Άννα Μπελίγκερο, φοιτήτρια, γραμματέας της Νεολαίας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (Ιταλία)

Νικόλας Βαγδούτης, φοιτητής LSE (Aγγλία)
Γιάννος Γιαννόπουλος, φοιτητής Πανεπιστημίου του Μονάχου (Γερμανία)

Πηγή: Red Notebook