Καταρχάς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές είναι πολιτικές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα έχουν από τη μία πρακτική φύση (εκλογή αντιπροσώπων για ΔΣ-τμηματικές συνελεύσεις-σύγκλητο-ΕΦΕΕ), καθώς επίσης εκφράζουν και έναν πολιτικό και ιδεολογικό συσχετισμό στον κοινωνικό χώρο των πανεπιστημίων αλλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αυτά από μόνα τους αρκούν στο να εξηγήσουν ότι οι φοιτητικές εκλογές δεν είναι ένα «πανηγυράκι» αλλά μια διαδικασία στην οποία οφείλουμε να συμμετάσχουμε όλοι και όλες αφού καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία του πανεπιστημίου σε διάφορα επίπεδα.
Το πολιτικό νόημα των φοιτητικών εκλογών εντέχνως προσπαθεί να αποκρυφτεί ή να περάσει σε δεύτερη μοίρα από μερίδα παρατάξεων. Αυτές οι παρατάξεις (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ συγκεκριμένα) θα προσπαθήσουν κυριολεκτικά να εξαγοράσουν την ψήφο των φοιτητών (προωθώντας απροκάλυπτα τις πελατειακές σχέσεις) προσφέροντας σημειώσεις μαθημάτων, πάρτι, υποσχέσεις για βαθμούς σε μαθήματα, «γραμματειακή υποστήριξη», θέσεις παρκινγκ κλπ. Αυτό το οποίο «ξεχνάνε» να αναφέρουν βέβαια είναι πως και αυτές έχουν πολιτικά προτάγματα τα οποία τοποθετούνται σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο.
Έτσι η ΔΑΠ, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια, έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο που προσπαθεί να εισάγει τους όρους της αγοράς μέσα στα πανεπιστήμια. Όπως και η Νέα Δημοκρατία, τάσσεται στο ιδεολογικό χώρο της δεξιάς-νεοφιλελευθερισμού, πράγμα που σημαίνει την προώθηση πολιτικών που ευνοούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες έναντι των εργαζομένων. Η όξυνση της εργασιακής επισφάλειας, η κρίση, οι ιδιωτικοποιήσεις, η υποχρηματοδότηση της παιδείας, η καταστολή και η τρομοϋστερία είναι λίγα από τα πολιτικά αποτελέσματα του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας και παγκοσμίως. Ψηφίζοντας λοιπόν ΔΑΠ στις εκλογές, στην ουσία επικροτούνται και νομιμοποιούνται τέτοιου είδους πολιτικές κατευθύνσεις και δίνεται σε κάποιος τα δικαίωμα να βγαίνουν ανοιχτά και να λένε ότι η «πλειοψηφία» των φοιτητών επιθυμεί την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων κλπ.
Η ΠΑΣΠ επίσης προσπαθεί να κρύψει επιμελώς τα δικά της πολιτικά χαρακτηριστικά. Υποστηρίζει ότι είναι υπέρ της δημόσιας παιδείας αλλά επί του πρακτέου έχει αποδείξει το αντίθετο. Στα δύσκολα λοιπόν , κατά την περίοδο του φοιτητικού κινήματος, κατέβαινε στις γενικές συνελεύσεις συνεργαζόμενη με την ΔΑΠ σε πλαίσιο αντικατάληψης, αλλά ούτε και τότε μπορούσαν να περάσουν σε ψήφους το ενωτικό-αγωνιστικό πλαίσιο. Την προηγούμενη εβδομάδα, η ΠΑΣΠ ψήφισε στην σύγκλητο υπέρ της αξιολόγησης (όχι με ακαδημαϊκά αλλά με κριτήρια της αγοράς) προωθώντας έτσι κομμάτι του νόμου-πλαίσιο με τον οποίο η ίδια υποστηρίζει πως είναι αντίθετη. Ακόμα διαλαλεί ότι δεν θα εμποδίσει με την ψήφο της το κατέβασμα στις εκλογές της ακροδεξιάς παράταξης ΦΟΣ, ελπίζοντας να κόψει ψήφους από την ΔΑΠ. Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που έβαλε την θεμέλιο λίθο για την εργασιακή επισφάλεια (την οποία υποστηρίζει ότι θα προωθήσει περεταίρω όταν γίνει κυβέρνηση) και την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ίδρυσε τα ΚΕΣ και είναι ανοιχτά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Στην ουσία πρόκειται για μια light-συγκαλυμμένη εκδοχή της ΔΑΠ.
Η ΠΚΣ είναι μια αριστερή παράταξη που δυστυχώς (και το εννοούμε) έχει παρερμηνεύσει την έννοια της Αριστεράς. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έχει υιοθετήσει πρακτικές ήττας, προτιμώντας συνήθως απλά να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας θεωρώντας ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει όταν το κόμμα (ΚΚΕ) αυξηθεί οργανωτικά. Ακολουθεί μια πολιτική σεχταρισμού προς τις άλλες Αριστερές δυνάμεις επιβεβαιώνοντας την ρήση ότι «καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη». Ταυτόχρονα με τις πρακτικές της καταλήγει να βρίσκεται πολλές φορές απέναντι στα κινήματα και τις εξεγέρσεις επειδή ακριβώς δεν μπορεί να τα ελέγξει και να τα καναλιζάρει ώστε να εξυπηρετούν το κόμμα. Θυμίζουμε ότι την περίοδο του άρθρου 16 αναγκάστηκε στην ουσία να συμμετάσχει στο ενωτικό-αγωνιστικό πλαίσιο αφού αντιλήφθηκε, έστω και αργά, ότι η γραμμή της «αγώνας χωρίς καταλήψεις» δεν έβρισκε κανένα αντίκρισμα στους αγωνιζόμενους-ες φοιτητές-τριες. Επίσης την περίοδο του Δεκέμβρη έκλεισε πραξικοπηματικά το Πάντειο, με απόφαση του κόμματος, ώστε να μην μπορούν να παρθούν μέσω γενικής συνέλευσης αγωνιστικές αποφάσεις, αλλά και η στάση της γενικότερα απέναντι στο Δεκέμβρη ήταν εχθρική και σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσώπευε κομμουνιστική παράταξη.
Εμείς, το Αντί της Σιωπής, συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα που αποτελείται συνολικά από 4 αριστερά-ριζοσπαστικά σχήματα στο Πάντειο: Το Αντί της Σιωπής, τα Αριστερά Σχήματα, τους Φοιτητές-τριες ενάντια στο σύστημα και τα Παιδεία Μάχης. Η αριστερή ενότητα δεν είναι ακόμη ένας πόλος της αριστεράς αλλά ένα διαρκές, ανοιχτό, ενωτικό κάλεσμα για κοινή δράση. Παλεύουμε υπέρ της δημόσιας δωρεάν παιδείας, των κοινωνικών-πολιτικών-εργασιακών δικαιωμάτων, του φεμινισμού, των μεταναστών, του περιβάλλοντος. Παλεύουμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές και αγωνιζόμαστε για το ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας με όραμα τον σοσιαλισμό. Είμαστε κομμάτι του κινήματος του άρθρου 16 και της εξέγερσης του Δεκέμβρη και αν κάτι μάθαμε μέσα από αυτά είναι ότι όταν τολμάμε να αγωνιζόμαστε, μπορούμε και νικάμε.
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές, εν μέσω οικονομικής κρίσης και των νεοφιλελευθέρων πολιτικών, αλλά και στον απόηχο της εξέγερσης του Δεκέμβρη, οφείλουν να έχουν ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα. Οφείλουμε να ψηφίσουμε όχι με βάση τις πελατειακές διαπροσωπικές σχέσεις που εντέχνως προωθούνται, αλλά τα πολιτικά και ιδεολογικά προτάγματα της κάθε συλλογικότητας. Οφείλουμε με την ψήφο μας να δώσουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε οποιαδήποτε περεταίρω επίθεση στα δικαιώματά μας αλλά αντίθετα ότι θα είμαστε έτοιμοι-ες να αγωνιστούμε στο δρόμο που χάραξαν τα νικηφόρα κινήματα και εξεγέρσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου