Στις
19 και 20 Οκτώβρη εκατοντάδες
χιλιάδες αγωνιζόμενου λαού βρέθηκαν
δυναμικά στον δρόμο, σε μια μεγαλειώδη
απεργιακή κινητοποίηση, την μεγαλύτερη
των τελευταίων δεκαετιών. Ενώ η Αθήνα
και άλλες πόλεις πάλλονταν, η κυβέρνηση
επέλεξε για άλλη μια φορά να αγνοήσει
την λαϊκή βούληση και να ψηφίσει το
νομοσχέδιο-ταφόπλακα για την κοινωνία.
Μια κυβέρνηση τελείως απονομιμοποιημένη,
που αποδεικνύει εκ νέου την πλήρη
αδιαφορία της για την ζωή και τον θάνατο
ενός ολόκληρου λαού. Το κίνημα ήδη
μετράει τον πρώτο του νεκρό, τον αγωνιστή
Δημήτρη
Κοτζαρίδη, συνδικαλιστή του ΠΑ.Μ.Ε, θύμα
της κρατικής καταστολής - τελευταίου
αναχώματος μιας κατ' επίφαση δημοκρατίας,
που στρέφεται πλέον ανοιχτά εναντίον
του ίδιου του λαού της.
Απέναντι
σε αυτή την κυβέρνηση και την καταστολή
(είτε εκδηλώνεται ως φυσική βία είτε ως
οικονομική και πολιτική τρομοκράτηση)
μόνη απάντηση μπορεί να είναι ένα ενιαίο
λαϊκό μέτωπο. Σε αυτή την κατεύθυνση
θεωρούμε θετικό το βήμα που έγινε κατά
την διάρκεια της 48ωρης απεργίας, να
βρεθούν όλες οι δυνάμεις που παλεύουν
για την ανατροπή του καθεστωτικού μπλοκ
και των πολιτικών του, σε ενιαία
κινητοποίηση. Προφανώς, για κάτι τέτοιο
δεν αρκεί ο κοινός τόπος και χρόνος και,
στην βάση αυτή, οι σαφείς διαχωριστικές
γραμμές, που τέθηκαν εντός του κινήματος
από το ΚΚΕ, μόνο τροχοπέδη μπορούν να
αποτελέσουν σε δυναμικές λαϊκές
διεκδικήσεις.
Ακόμα
περισσότερο απέναντι στο κίνημα
βρίσκονται πρακτικές, όπως αυτές που
είδαμε από ετερόκλητες ομάδες, που έχουν
ενσωματώσει την κουλτούρα της βίας απ'
όπου κι αν προέρχονται τα άτομα που τις
αποτελούν. Μια επίθεση με πέτρες και
μολότοφ ενάντια σε οποιοδήποτε μπλοκ,
όπου βρίσκονται άοπλοι διαδηλωτές (όπως
αυτό των εκπαιδευτικών στις 19.10 και, σε
μεγαλύτερη έκταση, αυτό του ΠΑ.Μ.Ε στις
20.10) αποτελεί εγκληματική ενέργεια και
είναι επίθεση ενάντια σε ολόκληρο το
κίνημα.
Λογικές
πρωτοπορίας, που με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο αποβλέπουν στην επιβολή συγκεκριμένων
όρων και τρόπων εξέλιξης του αγώνα δεν
πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνονται
ανεκτές από καμία πλευρά. Εικόνες επίσης
που θυμίζουν πόλεμο συμμοριών και
πρακτικές βεντέτας βλάπτουν το κίνημα
περισσότερο απ' όσο θα τολμούσαν να
ονειρευτούν οι μηχανισμοί εκείνοι, που
θέλουν τον λαό φοβισμένο και κλεισμένο
σπίτι του.
Οι
μέρες όμως που ο λαός είχε τα περιθώρια
να φοβηθεί έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Τίποτα πλέον δεν μας σταματά, δεν θα
πάψουμε να παλεύουμε για την ζωή που
μας κλέβουν. Θα μας βρουν στις πλατείες,
στους δρόμους στις σχολές, μέχρι την
ανατροπή.
Η
48ωρη ήταν μόνο η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου