Ένα χρόνο μετά και μόλις τρεις ημέρες πριν τις εκλογές, ο Υπουργός Παιδείας της απελθούσας κυβέρνησης Άρης Σπηλιωτόπουλος, θέλοντας να δώσει ένα τελευταίο προεκλογικό δωράκι στις επιχειρήσεις της εκπαίδευσης, υπέγραψε άδειες λειτουργίας σε 33 κολέγια (κρυφά φυσικά, το γεγονός δημοσιοποιήθηκε από του ίδιους τους κολλεγιάρχες). Και μάλιστα την στιγμή που οι εκπρόσωποι των ΑΕΙ και ΤΕΙ είχαν αποχωρήσει από την επιτροπή ελέγχου καταγγέλλοντας τις συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες δίνονταν οι άδειες ενώ τα εν λόγω ιδρύματα δεν πληρούσαν ούτε τις υποτυπώδεις προϋποθέσεις που είχε θέσει το ίδιο το Υπουργείο. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών έχουν ήδη καταγγείλει την πρώτη φάση της αδειοδότησης και έχουν καταθέσει αίτηση ακύρωσής της.
Η σημασία της αναγνώρισης...
Για να επαναφέρουμε το ζήτημα των κολεγίων/ΚΕΣ και της αναγνώρισης τους θα πρέπει να θυμίσουμε ότι συνιστούν ιδιωτικά ιδρύματα-παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού, τα οποία παρέχουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες εν είδει εμπορεύματος (έναντι διδάκτρων εξυπακούεται). Η φοίτηση σε αυτά περιορίζεται σε διετή ή τριετή ή και σε περιορισμένα σεμινάρια. Οι ελλείψεις σε υποδομές είναι διαπιστωμένες ακόμη και από την επιτροπή που συνέστησε μια κυβέρνηση που έμοιαζε να πιέζει τη νομιμοποίησή τους πιο πολύ κι από τα ίδια. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν παρά να παράγουν απόφοιτους-προϊόντα (εφόσον η αντίληψη της Παιδείας που προωθούν είναι αυτή της ατομικής επένδυσης σε προσόντα) με εκπαίδευση υπερβολικά εξειδικευμένη, δίχως, ωστόσο, κατοχή καμίας πραγματικής επιστημονικής γνώσης και δεξιότητας. Διότι επιστημονική εκπαίδευση δεν μπορεί να προέλθει από μια διαδικασία παραγωγής υπερεξειδικευμένων τεχνοκρατών μέσω ενός τυποποιημένου προγράμματος σπουδών, οργανωμένου στην βάση λογικών “αποδοτικότητας”.
Άλλωστε, πρέπει να προσθέσουμε ότι από την στιγμή της αναγνώρισης, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε., το ελληνικό κράτος δεν έχει καμία δυνατότητα καθορισμού ποιότητας και ελέγχου πάνω στα πτυχία, τα προγράμματα και την οργάνωση των σπουδών των κολεγίων - μιας και αυτά ρυθμίζονται από τα ξένα πανεπιστήμια με τα οποία διατηρούνται συμβάσεις franchising – παρά μόνο δυνατότητα καθορισμού επιφανειακών στοιχείων, όπως η ποιότητα των εγκαταστάσεων. Το επιχείρημα πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να μην επιτρέψουμε την εξίσωση των κολλεγίων με τα ΑΕΙ είναι πλαστό. Μας το θέτει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι παρατάξεις τους στο Πάντειο. Μα η Ε.Ε. δεν μας υποχρεώνει να ιδρύσουμε ΚΕΣ, μόνο σε περίπτωση που ήδη υπάρχουν να τα νομιμοποιήσουμε. Εμείς προτείνουμε να κλείσουν τα Κολέγια και οι σπουδαστές τους να ενταχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας, χωρίς ταξικούς-οικονομικούς φραγμούς.
...και οι συνέπειές της
Η φυσική κατάληξη αυτής της νομιμοποίησης των κολεγίων, επομένως, και της εξίσωσης τους με το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι η συνολική υποβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Υποβάθμιση της ποιότητας της ίδιας της γνώσης, η οποία εμπορευματοποιείται και οργανώνεται πλέον με βάση τις αξίες του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας. Κυρίως, όμως, οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες για τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, από την στιγμή που αυτά εξισώνονται με αυτά των σπουδών σε ΚΕΣ/κολέγια.
Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός πως η εξίσωση αυτή προτάσσει ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες μπροστά από το δικαίωμα στην εκπαίδευση: εφόσον μετά την παρωδία που ονομάζεται Πανελλήνιες εξετάσεις, και με την θέσπιση της βάσης του δέκα, πολλοί μαθητές αναγκάζονται (σπρώχνονται από τις επιλογές της ΝΔ) να στραφούν προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις για την πολυπόθητη ευκαιρία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας.
Έτσι διεκδικούμε:
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα Κολέγια/Κ.Ε.Σ. και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να κλείσουν όλα τα κολέγια – μοναδικός δρόμος για τους απόφοιτους λυκείου η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Κάτω τα χέρια από την δημόσια παιδεία. Καμία επιχειρηματική πρωτοβουλία στον χώρο της εκπαίδευσης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου