Καλημέρα σας, ανοίγουμε με καταστολή, εσείς τι θα πάρετε...;

Το ΠαΣοΚ, αριθμώντας ελάχιστες μόλις μέρες στην εξουσία, δείχνει ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής. Και η πιο “δραστική” κίνηση που έκανε ως τώρα είναι μάλλον στην κατεύθυνση της “τάξης και ασφάλειας”. Ακούσαμε τις απόψεις του κύριου Χρυσοχοΐδη για την ασφάλεια του πολίτη, είδαμε και βιώσαμε την καταστολή στις γειτονιές των Εξαρχείων. ΜΑΤ ΜΑΤ ΜΑΤ... Ποιος ήταν, λέει, εκείνος που είχε καλέσει και τον Συνήγορο του Πολίτη στο υπουργικό συμβούλιο;

Επειδή, και στην πολιτική και στον ευαίσθητο χώρο των κοινωνικών δικαιωμάτων, η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε για το τι θα ακολουθήσει. Μέσα στην προεκλογική ατζέντα έγινε προσπάθεια (επιτυχημένη σε κάποιο βαθμό) να ανοίξει και πάλι το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου.

“(τα πανεπιστήμια αποτελούν) χώρο βίας και λεηλασιών” Κ. Καραμανλής
“θύλακο έξω από τους νόμους του κράτους” Γ. Καρατζαφέρης

Για μια ακόμη φορά επιχειρείται να καταδειχθεί η ύπαρξη του ασύλου ως το σημαντικό πρόβλημα του πανεπιστημίου. Πολιτικά στελέχη και χειραγωγητές κοινής γνώμης ( το “δημοσιογράφοι” έχει αρχίσει να ακούγεται γελοίο πλέον) παρουσιάζουν τον πανεπιστημιακό χώρο μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που αγγίζει τα όρια θρίλερ, σαν έναν χώρο όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας. Σε βαθμό που κοντεύει να κάνει και μας τους ίδιους, μετά από μερικά χρόνια φοίτησης, να αναρωτιόμαστε μπας και εν αγνοία μας κινδυνεύουμε σε κάθε γωνία που στρίβουμε.

Όποιος έχει περάσει έστω από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ανεξαρτήτως των πολιτικών του απόψεων), όποιος έχει σπουδάσει ή έχει παιδί που σπουδάζει γνωρίζει ήδη αρκετά για τα μείζονα προβλήματα που το ταλαιπωρούν. Υλικές και οργανωτικές/λειτουργικές ελλείψεις που σε ιδρύματα του εξωτερικού αποτελούν ουσιαστικά προϋποθέσεις sine qua non. Και η δυνατότητα εισβολής κατά το δοκούν σωμάτων ασφαλείας δεν αποτελεί μια απ' αυτές.

Η εμμονή με το άσυλο είναι ένα κομμάτι των συντηρητικών απόψεων που θέλουν το φοιτητικό κίνημα, όπως και την υπόλοιπη κοινωνία, έναν ανενεργό δέκτη των από τα πάνω επιβεβλημένων νεοφιφελεύθερων επιλογών, δίχως πολιτική ή κοινωνική δραστηριοποίηση. Όμως, πέρα από αυτό, και ίσως ακόμα πιο κρίσιμο, είναι το γεγονός ότι η κουβέντα αυτή, η συζήτηση σκηνοθετημένη με τους όρους της ασφάλειας ή του τρόμου μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, σβήνει από την δημόσια προβληματική τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Πράγμα που δεν ωφελεί μόνο τις συντηρητικές δυνάμεις. Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί όχι μόνο από τις λύσεις που θα προτείνει αλλά και από τα ζητήματα προς επίλυση που θα ανοίξει.

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ