Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα.
Η νεολαία σήμερα εξακολουθεί να βλέπει το δικαίωμα της σε δημόσια δωρεάν παιδεία να περιστέλλεται και την υποχρηματοδότησή της να έχει γίνει κανόνας. Η αναγνώριση των κολεγίων και η ισοτίμηση των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ ουσιαστικά μεταλλάσσει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, και βάζει το δημόσιο πανεπιστήμιο υπό τη συνεχή πίεση του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή οι μαθητές βλέπουν ότι τα σχολεία τους έχουν μετατραπεί σε εξεταστικά κέντρα και αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο ενώ οι οικογένειές τους δαπανούν υπέρογκα ποσά, ξέροντας ότι λόγώ της βάσης του 10 μπορεί να κοπούν.
Συγχρόνως η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η απόλυση χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων (stagers, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) από το δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την επέκταση αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκι) στον ιδιωτικό χωρίς καμία ασφάλιση και δικαιώματα, οι μισθοί των 700 ευρώ και οι απολύσεις, συχνά εντελώς αυθαίρετες είναι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η νεολαία. Ταυτόχρονα συνολικά ο κόσμος της εργασίας καλείται να σηκώσει τα βάρος της εξόδου από την κρίση, καλείται να δει τα ήδη υποβαθμισμένα εργασιακά του δικαιώματα να συρρικνώνονται.
Την ίδια στιγμή τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου, με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.
Όλα αυτά τα προβλήματα αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Και υπάρχουν αιτήματα τα όποια πρέπει να προτάξουμε στην επίθεση που δεχόμαστε, νεολαία και εργαζόμενοι. Να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους, αύξηση των κοινωνικών δαπανών (άλλη μια μάχη εν όψει νέου προϋπολογισμού), πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις με πλήρη δικαιώματα (και όχι stage, συμβασιούχοι).
Παράλληλα όμως, αυτές τις μέρες η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Το σύστημα θα μας ζητήσει ξανά να καταδικάσουμε ΄τη βία από όπου κι αν προέρχεται’. Βία όμως είναι και η ανασφάλιστη εργασία, τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, η δουλεία χωρίς δικαιώματα, η πάνοπλη αστυνομία παντού. Αυτή είναι η βία του συστήματος και είναι πολύ πιο σκληρή. Και είναι αυτή η ίδια που γεννάει την άλλη, την τυφλή βία. Μπορεί όμως να δώσει προοπτική και νικηφόρους αγώνες; Οι αγώνες μας για να νικήσουν χρειάζονται σχέδιο και κυρίως μαζικότητα. Η τυφλή βία μόνο σε εκτόνωση της οργής μπορεί να οδηγήσει αλλά και να δώσει άλλοθι στο σύστημα για περισσότερα κατασταλτικά μέτρα. Και κυρίως αποτρέπει πλατιά στρώματα της κοινωνίας να κατέβουν στους δρόμους και να αγωνιστούν συλλογικά. Και γι αυτό παλεύουμε. Ο Δεκέμβρης είναι επίκαιρος και δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυκοφαντηθεί, ούτε οι φετινές διαδηλώσεις να έχουν ‘μνημειακό’ χαρακτήρα.
Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απ’ όλη την αριστερά και απ’ όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στα συνδικάτα, τις ομοσπονδίες, και σωματεία. Οι κινητοποιήσεις μας μπορούν να είναι πραγματικά αποτελεσματικές όταν εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζομένων. Γι’ αυτό ζητάμε να πάρουν αποφάσεις για απεργίες και στάσεις εργασίας στηρίζοντας τη νεολαία και διευκολύνοντας τους εργαζομένους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας. Να οργανωθεί μια εργάσιμη μέρα κινητοποίησης που με απεργίες και καταλήψεις θα κινητοποιηθεί η κοινωνία με αιχμηρά και επίκαιρα συνθήματα.
• Εκδήλωση ΑΡΕΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ «Στο δρόμο του Δεκέμβρη, η Αριστερά στους αγώνες τους σήμερα»
• Όλοι στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Παντείου στις 2/12
• 6 -7/ 12 όλοι και όλες στους δρόμους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου