ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2011

 

Η Σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών κατά τη συνεδρίαση της 27^ης Οκτωβρίου 2011 χαιρετίζει και υιοθετεί πλήρως την ομόφωνη απόφαση της 68^ης Συνόδου των Πρυτάνεων της 23^ης Οκτωβρίου 2011.

Από τη Πρυτανεία του Παντείου

 

H «ελληνική έκδοση» της Occupied Wall Street Journal

To πρώτο φύλλο της Occupied Wall Street Journal, της εφημερίδας του κινήματος Occupy Wall Street, κυκλοφόρησε στις αρχές του Οκτώβρη σε 50.000 αντίτυπα και εξαντλήθηκε σε δύο μέρες. Το  δεύτερο φύλλο, μία βδομάδα μετά, κυκλοφόρησε σε 100.000 αντίτυπα και η φιλοδοξία των εκδοτών είναι το επόμενο να κυκλοφορήσει σε όλη την Αμερική.

Η  Occupied Wall Street Journal δεν αποτελεί επίσημη έκδοση ή όργανο του κινήματος, εκφράζει ωστόσο πολύ χαρακτηριστικά το πνεύμα του. Μια ματιά στα άρθρα, τις αναλύσεις, τα σχόλια και τις μικρές ειδήσεις που φιλοξενεί, αποδίδει το κλίμα του κινήματος καλύτερα από πολλές αναλύσεις. Γι’ αυτό ακριβώς αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε σήμερα στα ελληνικά αυτό το τετρασέλιδο εφημεριδάκι, κάνοντας μια επιλογή από τα δύο πρώτα φύλλα της Occupied Wall Street Journal. Αποφύγαμε κείμενα που ήδη έχουν κυκλοφορήσει  στα ελληνικά (όπως λ.χ. της Ναόμι Κλάιν) και το στήσαμε ακριβώς όπως το πρωτότυπο — με τις ίδιες γραμματοσειρές, τις ίδιες φωτογραφίες, το ίδιο κασέ. Σε παρένθεση, κάτω από κάθε άρθρο, δηλώνουμε από ποιο φύλλο προέρχεται.

Κάτι τελευταίο: οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες θα διαπιστώσουν ότι το ελληνικό κίνημα είναι παρόν στις σελίδες της Occupied Wall Street Journal· μάλιστα το μισό σχεδόν πρωτοσέλιδο του πρώτου φύλλου, με τίτλο «Μαθαίνοντας από τον κόσμο», είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην Ελλάδα, ενώ στο Χρονολόγιο των μέσα σελίδων υπάρχουν και άλλες αναφορές. Παρά τη σχετική αφέλεια ή και ανακρίβεια κάποιων διατυπώσεων, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι το σπουδαίο γεγονός ότι, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, τα κινήματα διαβαίνουν τα σύνορα.

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δηλώσεις τριών βασικών στελεχών της Occupied Wall Street Journal: του Jed Brandt, του Arun Gupta και του Michael Levitin. Δημοσιογράφοι, ακτιβιστές και συγγραφείς με μακρά θητεία στην αμερικανική (εναλλακτική και μη) δημοσιογραφία, μας περιγράφουν το στίγμα και τους στόχους της έκδοσης.

Στρ. Μπ.

Mια εφημερίδα που κυκλοφορεί χέρι-χέρι, μια χειροπιαστή ενημέρωση

Εκτιμήσαμε ότι η κατάληψη ό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν θα κάλυπταν ιδιαίτερα την κατάληψη, και θεωρήσαμε πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα δικό μας μέσο, που να αντανακλά και να αναδεικνύει τις «υπόγειες» διαδρομές. Μια εφημερίδα είναι κάτι απτό, κινητοποιεί όλες τις αισθήσεις και οδηγεί σε διάβασμα πιο προσηλωμένο σε σχέση με το διαδίκτυο.

Η κυκλοφορία χέρι με χέρι και ο αναγνώστης που δίνει την εφημερίδα σε κάποιον άλλον είναι κάτι πολύ σημαντικό. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα φύλλο όμορφα σχεδιασμένο και καλογραμμένο, που να κάνει χειροπιαστή την ουσία, τις υπόγειες διαδρομές των πραγμάτων.

Είναι καταπληκτικό. Η έκδοση μνημονεύθηκε στα μέσα ενημέρωσης όλου του πλανήτη. Είναι διασκεδαστικό, και νομίζω δείχνει την προσαρμοστικότητα του συστήματος ενάντια στο οποίο παλεύουμε το γεγονός ότι πρόκειται για ένα φύλλο που διανέμεται δωρεάν και παράγεται με πολύ περιορισμένα μέσα, κι όμως ήδη πουλιέται στο Ebay σαν σουβενίρ!

Arun Gupta

Λέξεις στο χαρτί που συνεπαίρνουν τον αναγνώστη

Οι άνθρωποι διαβάζουν την Occupied Wall Street Journal στο μετρό, στα πάρκα, στο δρόμο· μεγαλύτεροι σε ηλικία, άνθρωποι που έχουν την περιέργεια, που άκουσαν κάτι –υπάρχει πολύς θόρυβος και λέγονται πολλά σχετικά με τη Γουόλ Στριτ– ρωτάνε: Περί τίνος πρόκειται; Χρειάζεσαι λέξεις τυπωμένες στο χαρτί που να συνταράσσουν τον αναγνώστη, να συνεπαίρνουν τη σκέψη του.

Είναι ουσιώδες να εκδίδεις κάτι που μπορούν να κρατήσουν οι άνθρωποι στα χέρια τους, που να μπορούν να το δώσουν, να το μοιραστούν, να το κυκλοφορήσουν. Είναι μια απτή αίσθηση, που δεν ενσαρκώνει, αλλά αντιπροσωπεύει αυτό που συμβαίνει στην Πλατεία, και το οποίο δεν λένε τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Η εφημερίδα, όπως και όλο το κίνημα, εμπνέεται από την Αραβική Άνοιξη. Στην ουσία, πρόκειται για μια προέκταση των γεγονότων που συνέβησαν στη Βόρεια Αφρική και τον αραβόφωνο κόσμο αυτό τον χρόνο. Το 2011 ήταν μια απίστευτη χρονιά.

Ένα εργαλείο πολιτικής συμμετοχής

Αφού κατάφεραν να ρίξουν το καθεστώς του Μουμπάρακ, τότε και το δικό μας καθεστώς μπορεί να πέσει.

Η Occupied Wall Street Journal έχει κινητοποιήσει ανθρώπους όλων των ηλικιών και των στρωμάτων. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τα τηλεοπτικά κανάλια. Έχουν τους ίδιους σχολιαστές, που μας λένε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, κουνώντας μας το δάχτυλο, καλλιεργώντας μας το μίσος και τον φόβο… Χρειαζόταν να δημιουργήσουμε κάτι για τους ανθρώπους σε όλη τη χώρα, που θα τους ενθάρρυνε να συμμετάσχουν, αντί να ιδιωτεύουν.

Jed Brandt

Οι δηλώσεις του  J. Brandt, του A. Gupta και του M. Levitin προέρχονται από το Democracy Now, τους New York Times και τους Irish Times

Κατεβάστε την “ελληνική έκδοση της Occupy Wall Street Journal” σε pdf: occupy wall street journal

Πηγή: Ενθέματα Αυγής

Ημερίδα: ΤΟ ΦΥΛΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ & ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

 Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011, 10.00 π.μ. Νέο Αμφιθέατρο Πανεπιστημίου Αθηνών (Προπύλαια). 

Διοργάνωση: ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

δείτε το πρόγραμμα: ΕΔΩ

Το απαγορευμένο σποτ της Μπιενάλε ή Τόση δημοκρατία απ΄ τη Χούντα είχαμε να δούμε

Η απαγόρευση ανάρτησης πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, καθώς και το κόψιμο του σποτ της Μπιενάλε, εγκαινιάζουν μια περίοδο άτυπης (;) λογοκρισίας

Της Αντιγόνης Παπαγεωργίου Η φετινή Biennale της Αθήνας ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, τρίτη κατά σειρά, μετά το Destroy Athens (2007)  και το Heaven (2009) επιστρέφει. Με  κύριο θέμα το έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν «Μονόδρομος» (1929), ολόκληρη η έκθεση είναι ένας συνεχής διάλογος μεταξύ ενός διανοούμενου και του Μικρού Πρίγκιπα.  Η αθωότητα με την οποία διατυπώνονται οι ερωτήσεις του μικρού παιδιού φέρνουν σε δύσκολη θέση τον διανοούμενο, ο οποίος εν τέλει αποχωρεί. Στην Αθήνα, την εποχή της κρίσης, καλλιτέχνες επιλέγουν να μιλήσουν για τη ζοφερή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε. Με αφορμή το παραπάνω σκεπτικό, ο Γιώργος Ζώης, βραβευμένος για τη μικρού μήκους ταινία του «Casus Belli», έφτιαξε ένα από τα φετινά σποτ της Μπιενάλε. Μέσα σε 25 δευτερόλεπτα προβάλλεται η βίαιη «επιταχυνόμενη πραγματικότητα σε slow motion». Σύμφωνα όμως με την ΕΡΤ, χορηγό της Μπιενάλε, το σποτ παραβιάζει το νόμο 1730/1987, καθώς και το προεδρικό διάταγμα 109/2010. Ο νόμος αναφέρεται στις γενικές αρχές εκπομπών και διαφημίσεων που οφείλουν να προάγουν τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της φιλίας και των λαών, καθώς και της πολυφωνίας. Στο ίδιο πλαίσιο και το προεδρικό διάταγμα, το οποίο απαγορεύει τις διαφημίσεις που προάγουν διακρίσεις είτε λόγω φύλου ή εθνοτικής καταγωγής  είτε σεξουαλικού προσανατολισμού.  Τι απ’ όλα αυτά, όμως, παραβιάζει το σποτ;      Όταν η τέχνη δεν ικανοποιεί τους πελάτες της, την εκκλησία ή την εκάστοτε εξουσία, πρέπει μάλλον να «κόβεται» με συνοπτικές διαδικασίες. Ποιος ξεχνάει άλλωστε την λογοκρισία που υπέστη το φιλμ του Γαβρά πριν από την προβολή του στα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης; Τη λογοκρισία είχαν τότε απαιτήσει μέλη  της Ιεράς Συνόδου, επειδή το φιλμ έδειχνε ρασοφόρους χριστιανούς να σκαρφαλώνουν στις μετώπες του Παρθενώνα και να καταστρέφουν φειδιακά ανάγλυφα. Η απαγόρευση ανάρτησης πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, καθώς και το κόψιμο του σποτ της Μπιενάλε, εγκαινιάζουν μια περίοδο άτυπης (;) λογοκρισίας. Η εικόνα ενός ΜΑΤατζή να βάφεται με κόκκινη μπογιά και  μιας  βόμβας  μολοτόφ, εικόνες της  Ελλάδας της κρίσης που έχει γίνει  πεδίο καθημερινών μαχών, αρκούν για να φιμωθεί η καλλιτεχνική δημιουργία που αποτυπώνει την πραγματικότητα. Μια τέχνη που αφουγκράζεται την κοινωνία και γεννιέται μέσα από τις συγκρούσεις της μπορεί να αφυπνίζει συνειδήσεις, μπορεί να θέτει τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα όπως αυτά της ανεργίας και της φτώχειας στο τραπέζι.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν η τέχνη βγαίνει από τον κοινωνικά αποστειρωμένο χώρο των γκαλερί και των αιθουσών τέχνης, όταν η τέχνη παίρνει θέση, ξεφεύγει από τον «προκαθορισμένο» της ρόλο - την τέρψη. Έτσι λοιπόν και η φετινή Μπιενάλε επιδιώκει να δημιουργήσει εντός του  κοινωνικού σώματος και για το κοινωνικό σώμα, πράγμα που δεν εναρμονίζεται, καθώς φαίνεται, με τις απαιτήσεις του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας. Το 25λεπτο σποτ θέτει επιτακτικά το ερώτημα αν η ύπαρξη του χρεοκοπημένου αυτού συστήματος είναι αναγκαία. Σηματοδοτεί την γενικότερη  χρεοκοπία των αξιών και των ιδεών της εποχής και αναδεικνύει το αίτημα για ανατροπή του κατεστημένου. Ένα αίτημα που είναι σήμερα μονόδρομος.     Πηγή: Red Notebook

Ομόφωνη απόφαση Συνόδου Πρυτάνεων, Κομοτηνή, 22/10/2011

Ομόφωνη Απόφαση

Η 68^η Σύνοδος των Πρυτάνεων συνεδρίασε σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Η κλιμακούμενη κρίση επιδρά με δραματικό τρόπο και στη λειτουργία των Πανεπιστημίων της χώρας.

Αντί για διάλογο, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, απούσα και από αυτή τη Σύνοδο, παρεμβαίνει στη διενέργεια των εκλογών ανάδειξης των Συμβουλίων με τροπολογίες και ρυθμίσεις που συνιστούν θεσμική εκτροπή και ευνοούν τη δημιουργία ισχυρών ομαδοποιήσεων. Διακυβεύεται έτσι η ενότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας, αποδυναμώνεται η διοίκηση των Πανεπιστημίων και ακυρώνεται η συμβολή τους στην έξοδο της χώρας από την κρίση.

Την ίδια στιγμή, με ουσιαστική πολιτική ευθύνη του Υπουργείου, τα Πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα προϋπολογισμού, κάλυψης των εκπαιδευτικών, διοικητικών και ερευνητικών λειτουργιών και υποστήριξης του ανθρώπινου δυναμικού τους.

Η Σύνοδος των Πρυτάνεων με αίσθημα ευθύνης και επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών απευθύνεται στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του τόπου, ζητώντας να αναληφθούν πρωτοβουλίες με σκοπό την αποκατάσταση των όρων ομαλής ακαδημαϊκής λειτουργίας των Πανεπιστημίων.

Τέλος, η Σύνοδος των Πρυτάνεων ορίζει το τριήμερο 15-17 Νοεμβρίου 2011 ως «Ημέρες του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου» και καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις στήριξής του. 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 19 ΚΑΙ 20 ΟΚΤΩΒΡΗ

Στις 19 και 20 Οκτώβρη εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιζόμενου λαού βρέθηκαν δυναμικά στον δρόμο, σε μια μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση, την μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών. Ενώ η Αθήνα και άλλες πόλεις πάλλονταν, η κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μια φορά να αγνοήσει την λαϊκή βούληση και να ψηφίσει το νομοσχέδιο-ταφόπλακα για την κοινωνία. Μια κυβέρνηση τελείως απονομιμοποιημένη, που αποδεικνύει εκ νέου την πλήρη αδιαφορία της για την ζωή και τον θάνατο ενός ολόκληρου λαού. Το κίνημα ήδη μετράει τον πρώτο του νεκρό, τον αγωνιστή Δημήτρη Κοτζαρίδη, συνδικαλιστή του ΠΑ.Μ.Ε, θύμα της κρατικής καταστολής - τελευταίου αναχώματος μιας κατ' επίφαση δημοκρατίας, που στρέφεται πλέον ανοιχτά εναντίον του ίδιου του λαού της.

Απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση και την καταστολή (είτε εκδηλώνεται ως φυσική βία είτε ως οικονομική και πολιτική τρομοκράτηση) μόνη απάντηση μπορεί να είναι ένα ενιαίο λαϊκό μέτωπο. Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε θετικό το βήμα που έγινε κατά την διάρκεια της 48ωρης απεργίας, να βρεθούν όλες οι δυνάμεις που παλεύουν για την ανατροπή του καθεστωτικού μπλοκ και των πολιτικών του, σε ενιαία κινητοποίηση. Προφανώς, για κάτι τέτοιο δεν αρκεί ο κοινός τόπος και χρόνος και, στην βάση αυτή, οι σαφείς διαχωριστικές γραμμές, που τέθηκαν εντός του κινήματος από το ΚΚΕ, μόνο τροχοπέδη μπορούν να αποτελέσουν σε δυναμικές λαϊκές διεκδικήσεις.

Ακόμα περισσότερο απέναντι στο κίνημα βρίσκονται πρακτικές, όπως αυτές που είδαμε από ετερόκλητες ομάδες, που έχουν ενσωματώσει την κουλτούρα της βίας απ' όπου κι αν προέρχονται τα άτομα που τις αποτελούν. Μια επίθεση με πέτρες και μολότοφ ενάντια σε οποιοδήποτε μπλοκ, όπου βρίσκονται άοπλοι διαδηλωτές (όπως αυτό των εκπαιδευτικών στις 19.10 και, σε μεγαλύτερη έκταση, αυτό του ΠΑ.Μ.Ε στις 20.10) αποτελεί εγκληματική ενέργεια και είναι επίθεση ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα.

Λογικές πρωτοπορίας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποβλέπουν στην επιβολή συγκεκριμένων όρων και τρόπων εξέλιξης του αγώνα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνονται ανεκτές από καμία πλευρά. Εικόνες επίσης που θυμίζουν πόλεμο συμμοριών και πρακτικές βεντέτας βλάπτουν το κίνημα περισσότερο απ' όσο θα τολμούσαν να ονειρευτούν οι μηχανισμοί εκείνοι, που θέλουν τον λαό φοβισμένο και κλεισμένο σπίτι του.

Οι μέρες όμως που ο λαός είχε τα περιθώρια να φοβηθεί έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τίποτα πλέον δεν μας σταματά, δεν θα πάψουμε να παλεύουμε για την ζωή που μας κλέβουν. Θα μας βρουν στις πλατείες, στους δρόμους στις σχολές, μέχρι την ανατροπή.

Η 48ωρη ήταν μόνο η αρχή.

Μεγαλειώδεις οι απεργιακές διαδηλώσεις της 19ης Οκτώβρη.

Πάνω από 1 εκατομμύριο στους δρόμους. Στις 9.30 στο Σύνταγμα το αυριανό ραντεβού Με καθολικό αίτημα να φύγει η κυβέρνηση, ένα εκατομμύριο διαδηλωτές σε όλη τη χώρα έδωσαν το παρόν στις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις. Στην Αθήνα, λόγω της μαζικότητας, οι διαδηλωτές χωρίστηκαν σε τρεις διαφορετικές πορείες, που προχωρούσαν παράλληλα προς το Σύνταγμα. Την ίδια ώρα, Σταδίου, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας και Πατησίων ως το Πεδίον του Άρεως πλημμύριζαν από διαδηλωτές, ενώ ήδη η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι ήταν γεμάτοι. Τεράστια ήταν τα μπλοκ των καθηγητών, των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση και των οδηγών ταξί, ενώ στο δρόμο βρέθηκαν και μπλοκ κρεοπωλών αλλά και μεσιτών. Η σημερινή διαδήλωση ξεπέρασε σε μέγεθος την πορεία της 5ης Μάη 2010, με έμπειρους παρατηρητές να κάνουν λόγο για 500.000 διαδηλωτές. Πλήθος διαδηλωτών κατέκλυσε και τους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας. Τουλάχιστον 50.000 διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών έλαβαν χώρα σε Πάτρα, Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Πάρο, Λειβαδιά, Ηράκλειο, Χίο, Καλαμάτα, Γιάννενα, Πρέβεζα, Ρέθυμνο και Σέρρες.  RedNoteBook

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ 17ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

Αποφασίζεται ΚΑΤΑΛΗΨΗ όλων των διοικητικών υπηρεσιών του Παντείου Πανεπιστημίου από Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011 έως και Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011 με το εξής πρόγραμμα εκδηλώσεων:

Τρίτη 18/10: Προσέλευση στις 07:00
Φτιάχνουμε πανό και το κρεμάμε στη Μηχανοργάνωση
για να έχει προβολή στη Λ. Συγγρού.
Στις 09:00 κοινό  μοίρασμα – κάλεσμα με τους
συναδέλφους του ΗΔΙΚΑ στη Λ. Συγγρού – Φιξ για μία
ώρα.
Στις 10:30 εκδήλωση – ενημέρωση από εκπροσώπους
συναδέλφους από άλλους φορείς του Δημοσίου.

Τετάρτη 19/10: Ραντεβού στις 10:30 Πατησίων και Στουρνάρη και
πορεία.

Πέμπτη 20/10: Ραντεβού στις 10:00 στο Πάντειο και κοινή πορεία έως
τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα με τους συναδέλφους
του ΗΔΙΚΑ και της Γενικής Γραμματείας Τύπου.

Παρασκευή 21/10: Νέα Συνέλευση (με ανοιχτό το ενδεχόμενο για
συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας)



Η Γενική Συνέλευση
Διοικητικού Προσωπικού
του Παντείου Πανεπιστημίου

19- 20 Οκτώβρη - Γενική Απεργία