ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΟΧΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Η ειρωνία πλέον συναντά την πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια η οικολογία έχει μπει στον κερδοσκοπικό χάρτη και αντιμετωπίζεται από τους φορείς εξουσίας με έννοιες όπως η ανταποδοτικότητα, ο ανταγωνισμός, το κέρδος και η «πράσινη ανάπτυξη». Αυτές οι έννοιες σε πρακτικό επίπεδο μεταφράζονται σε μολυσμένα ποτάμια, ανόδο της θερμοκρασίας άρα και άνοδο στάθμης της θάλασσας, ατμοσφαιρική ρύπανση, εξαφάνιση σπάνιων ειδών πανίδας και χλωρίδας, έντονη λειψυδρία και γενικότερη επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η μόλυνση της γης τα τελευταία 50 χρόνια είναι περισσότερη απ’ όλη τη μόλυνση που έχει υποστεί από τη δημιουργία της.  Οι υπαίτιοι όλων αυτών καλούνται τώρα εκ των υστέρων να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα αντί να τα προλάβουν χρόνια πριν. Από τις 7 έως τις 18 Δεκεμβρίου διεξάγεται στην Κοπεγχάγη η συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή. Παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και την απαίτηση όλων των λαών του κόσμου, οι ισχυρές χώρες του πλανήτη έχουν προαποφασίσει να μην καταλήξουν σε δεσμευτική συμφωνία, προκειμένου να διασφαλίσουν οικονομικά βραχυπρόθεσμα συμφέροντα. Ήδη οι πρώτες μέρες των εργασιών έχουν στεφθεί με απόλυτη αποτυχία. Εμπόδιο στη συμφωνία στέκονται τα οικονομικά συμφέροντα που θα θιγούν σε περίπτωση μείωσης των ρύπων και προφανώς πιέζουν τις κυβερνήσεις σε αυτη την κατεύθυνση. Απτά παραδείγματα αυτού είναι η Κίνα και οι ΗΠΑ με τον «οικολογικό» Ομπάμα που παρόλο που αυτές οι 2 χώρες φέρουν το μεγαλύτερο βάρος στη καταστροφή της γης, αρνούνται πεισματικά να υπογράψουν κοινη συμφωνία. Οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες ρίχνουν την ευθύνη στις μικρότερες αναπτυσσόμενες παραβλέποντας πως αφού εκέινες δημιούργησαν την κλιματική αλλαγή με τις εργοστασιακές βιομηχανικές βάσεις σεαυτές τις χώρες, τώρα αυτο που κάνουν είναι ουσιαστικά να τις φορτώνουν άδικα. Δεν είναι τυχαίο πως σε αναπτυσόμενες η υποαναπτυκτες χώρες του παγκόσμιου νότου, οι υδάτινοι πόροι έχουν περάσει πλέον σε χέρια ιδιωτών που διαχειρίζονται και  εμπορεύονται στον τοπικό πληθυσμό.

ΖΗΤΑΜΕ:

* Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% έως το 2020 και κατά 90% έως το 2050 για τις αναπτυγμένες χώρες.
    * Απεξάρτηση των οικονομιών των ανεπτυγμένων χωρών από τον άνθρακα μέσα στα επόμενα σαράντα έτη (2050).
 * Κατάργηση της εμπορίας ρύπων μέσω των ειδικών χρηματιστηρίων ρύπων  (ευέλικτοι μηχανισμοί του Κιότο).
* Καθαρές μειώσεις στις ίδιες τις ανεπτυγμένες χώρες.
* Η παγκόσμια επείγουσα ανάγκη για περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας δεν μπορεί να υποτάσσεται στους μηχανισμούς της αγοράς και στη διασπορά της ρύπανσης στον παγκόσμιο Νότο.

Μικρογραφία όλων αυτών είναι η Ελλάδα όπου η οικολογία μπήκε έντονα στην πολιτική ατζέντα μετά τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 και αφού χρειαστικέ να καούν σχεδόν 70 άνθρωποι. Ποιός όμως μετρά στα περιβαλλοντικα θύματατου νεκρούς από καρκίνο λόγω του μολυσμένου Αχελώου, λόγω του νέφους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, λόγο του Λιθάνθρακα στην Εύβοια και στην Καβάλα και λόγω της έλλειψης καθαρού αέρα από τα χιλιάδες καμμένα στρέμματα δάσους..? Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να συνεχίσουμε να μετράμε νεκρούς από τη κλιματική αλλαγή? Τελευταία στην Ε.Ε. σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και περιβαλλοντική παιδεία η Ελλάδα φαίνεται να έχει πάρει τον δρόμο που της χάραξαν οι κυβερνήσεις της εδώ και 35 χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην κυβέρνηση έχοντας μία «πράσινη» ρητορεία άλλα απουσιάζοντας από όλα τα κινηματικά μέτωπα της προηγούμενης περιόδου. Αναρωτιόμαστε αν η κυρία Μπιρμπίλη (Υπ. Περιβάλλοντος) θά σταματήσει να μιλάει για το περιβάλλον με όρους ανταποδοτικότητας, αναφέροντας ασταμάτητα ότι το περιβάλλον έχει πολλά περιθώρια για οικονομικές επενδύσεις ακόμα.

ΖΗΤΑΜΕ:

* Ριζικό επανασχεδιασμό του ενεργειακού μοντέλου με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και την άμεση στροφή στις ΑΠΕ.
* Αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας με κοινωνικό δημόσιο έλεγχο. Όχι στο νέο ενεργειακό κέντρο στην Βοιωτία και γύρω από την Αττική
* Σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και άμεση αντιμετώπιση της τρομακτικής ρύπανσης των λιγνιτικών περιοχών
* Νέα υδατική πολιτική για εξοικονόμηση υδατικών πόρων και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Οριστική απόρριψη της εκτροπής του Αχελώου.
    * Κατάρτιση δασολογίου, κατάργηση του δασοκτόνου νόμου 3208/03 του ΠΑΣΟΚ.
    * Προστασία και αύξηση των δημόσιων πράσινων χώρων των πόλεων απέναντι στην τσιμεντοποίησή τους από τους επενδυτές του real estate.
    * Ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως των μέσων σταθερής τροχιάς. Κατασκευή ποδηλατοδρόμων και ενθάρρυνση χρήσης του ποδήλατου. Δραστικός περιορισμός της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου. - Όχι νέοι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό

Το Δεκέμβρη, ενώ οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων αυτού του κόσμου και τα μεγάλα συμφέροντα των πολυεθνικών θα μετρούν κέρδη και ζημιές, κινήματα από ολόκληρο τον κόσμο, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς, κοινωνικά δίκτυα, Μ.Κ.Ο., συνδικάτα, ακτιβιστές/στριες και επιστήμονες, θα ενώσουμε τη φωνή μας στους δρόμους της Κοπεγχάγης, αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προβάλλοντας τη δική μας ατζέντα για
την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής,
την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας,
την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών,
την κατάργηση των ανισοτήτων και
την άρση της εκμετάλλευσης ανθρώπου και φύσης...

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ