Από την Ταξίμ ως τις γειτονιές της Αθήνας ίδιος ο εχθρός, ίδια η καταστολή

Εννέα μήνες μετά την εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ και τον αγώνα για δημοκρατία και ελευθερία το αίτημα για ανατροπή της αυταρχικής κυβέρνησης απ τον τούρκικο λαό παραμένει στο προσκήνιο. Στη γενική κατάσταση κρίσης και κοινωνικής εξαθλίωσης, ο θάνατος του 15χρονου Μπερκίν Ελβάν που βρισκόταν σε κώμα από ευθεία βολή δακρυγόνου απότελεσε τη σπίθα προκειμένου να ξαναβγε ο κόσμος στους δρόμους της Τουρκίας σε δυναμικές διαδηλώσεις ενάντια στην κρατική βία. Το γεγονός του θανατού του Μπερκίν από τη ρήψη δακρυγόνου δε λειτούργησε ανασταλτικά για την τουρκική αστυνομία, η οποία με ωμή καταστολή και χημικά κατέστηλε τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στη μνήμη του 15χρονου, προέβη σε περίπου 500 συλλήψεις ενώ η κυβέρνηση Ερντογάν οδηγήθηκε στο να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις. Οι εικόνες απ τους δρόμους της Τουρκίας δε μπορούν παρά να μας φέρνουν στο νου την εξέγερση τον Δεκέμβρη του ’08 στην Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου, θυμίζοντάς μας πως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η βία που τις συνοδεύει βάζουν τη νεολαία και τον αγωνιζόμενο λαό στο στόχαστρο.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και των κατασταλτικών της μηχανισμών προκειμένου να πειθαρχήσει τα αγωνιζόμενα κομμάτια του κινήματος, κάνει σαφές πως το μόνο εργαλείο άσκησης πολιτικής των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων είναι η βία, απ τη στιγμή που αδυνατούν να εξασφαλίσουν την συνέναιση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Από τη μία η εξαθλίωση των εργαζομένων και της νεολαίας και από την άλλη η συρρίκνωση της δημοκρατίας και του δημόσιου χώρου έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τις ανάγκες των λαών.

Οι κατασταλτικές πρακτικές αποτελούν τον κορμό άσκησης της πολιτικής όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και στη δική μας πραγματικότητα. Αυτό μπορούμε να το δούμε απ τις διαδοχικές επιστρατεύσεις αγωνιζόμενων κλάδων (εργαζόμενοι ΜΕΤΡΟ, εκπαιδευτικοί, ναυτεργάτες) μέχρι την καταστολή των καθαριστριών και την ποινικοποίηση του κινήματος στις Σκουριές. Αυτές οι πρακτικές βέβαια εμπίπτουν στο ιδεολόγημα του νόμου και της τάξης που επιβάλλει την αστυνόμευση και τον έλεγχο στην καθημερινότητά μας και κυρίως των πιο εξαθλιομένων κομματιών της κοινωνίας (μετανάστες, οροθετικές). Σε αυτή τη λογική η ΕΛΑΣ οργανώνει πογκρόμ εναντίον μεταναστών στις γειτονιές της Αθήνας με σκοπό τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αποκορύφωμα της καταστολής αποτελεί και η περικύκλωση της ΑΣΟΕΕ την τελευταία βδομάδα από δυνάμεις της αστυνομίας με πρόσχημα το παρεμπόριο των μεταναστών. Μάλιστα οι πρυτανικές αρχές επέλεξαν να κλείσουν τη σχολή με λοκ αουτ και όχι να πιέσουν ώστε να σταματήσουν οι επιθέσεις από πλευράς της αστυνομίας, ακόμα και στο προαύλιο της σχολής.

Εμείς απ την πλευρά μας ξεκαθαρίζουμε πως θα βρισκόμαστε αλληλέγγυοι-ες προς όποιον και όποια πλήττεται και αγωνίζεται και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική απελευθέρωση και πραγματική δημοκρατία ενάντια στην επίθεση των από πάνω. Δε θα πάμε ούτε βήμα πίσω, δε θα αποδεχτούμε την καταστολή και την τρομοκρατία! Εμπνεόμαστε από τους αγώνες του τούρκικου λαού.