ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΧΙ!

Για το «όχι» της γενιάς μας…

Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική καμπή, για τον λαό, την νεολαία και την πορεία της χώρας. Την Κυριακή 5/7 ολοκληρώνεται ένας ιστορικός κύκλος που άνοιξε πριν 5 χρόνια με την ένταξη της χώρας στον «μηχανισμό στήριξης» του ΔΝΤ. Τις τραγικές συνέπειες αυτής της επιλογής, τις βιώνουμε καθημερινά, στις σχολές μας, στις οικογένειας μας, στην ρουτίνα και το περιβάλλον μας. Είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι τα συγκεκριμένα προγράμματα (Μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι) απέτυχαν όχι μόνο από κοινωνική σκοπιά, αλλά ακόμη και από τους ονομαστικούς στόχους που τα ίδια έθεσαν.

Αν κάτι μπορούμε να εξάγουμε ως συμπέρασμα από την διαδικασία της «διαπραγμάτευσης» με σκοπό την «άρση της λιτότητας» (βασική δέσμευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) που διήρκησε τους τελευταίους 6 μήνες είναι ότι οι συσχετισμοί που αποτυπώνονται στη παρούσα φάση δεν αφήνουν περιθώρια για μια συμφωνία με ταξική μεροληψία υπέρ των υποτελών τάξεων. Η σκληρή στάση των θεσμών οδήγησε την κυβέρνηση σε μια αμυντική στάση με αποτέλεσμα μια σταδιακή ενσωμάτωση και οπισθοχώρηση από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Αποτέλεσμα αυτού αποτελεί το  «κείμενο των 47 σελίδων» που παρουσίασε η κυβέρνηση στους «θεσμούς» το οποίο δεν αποτελεί ανάχωμα στο τερματισμό των πολιτικών της λιτότητας και κινείται σε μνημονιακή πολιτική.

Ακόμη, όμως, και υπό αυτές τις τεράστιες υποχωρήσεις, οι πιέσεις των δανειστών και οι εκβιασμοί προς την κυβέρνηση για την αποδοχή ακόμη πιο σκληρών μέτρων επέφεραν το πλήρες αδιέξοδο στην διαπραγμάτευση. Η ανακήρυξη δημοψηφίσματος με περιεχόμενο «ναι ή όχι στις προτάσεις των δανειστών» δημιούργησε τεράστιες πολιτικές εξελίξεις σε εγχώριο, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και απελευθέρωσε ανεξέλεγκτες κοινωνικές δυναμικές. Η παρεχόμενη δυνατότητα στα λαϊκά στρώματα και τις υποτελείς τάξεις να εκφραστούν κατά των μνημονιακών πολιτικών, η σημασία που θα είχε στο συλλογικό υποσυνείδητο ένα ισχυρό «όχι» προφανώς δεν αφήνουν ασυγκίνητα τα διεθνή και εγχώρια κέντρα εξουσίας: Τα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα κατατρομοκράτησης και εμφανούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης, ενώ τα κόμματα που πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και άλλα, τα οποία φιλοδοξούν να το κάνουν, εμφανίζονται στον δημόσιο λόγο με τις μεταφρασμένες θέσεις των δανειστών, καλώντας σε στήριξη των απαιτήσεων τους. Τα ίδια κόμματα που μέχρι πριν λίγες ημέρες χρέωναν στην κυβέρνηση την ψήφιση νέου Μνημονίου, τώρα διαμαρτύρονται γιατί δεν επέσπευσε την ψήφιση του.

Καταλυτικό ρόλο σε μια ριζοσπαστική κατεύθυνση για την επικράτηση του όχι και την ανάγκη για  ρήξη με τις πολιτικές  λιτότητας οφείλει να διαδραματίσει το φοιτητικό κίνημα. Είναι αναγκαίο εντός των κοινωνικών μας χώρων να εκκινήσουν ανοιχτές συλλογικές διαδικασίες μέσω των συλλογικών οργάνων καθώς και ανοιχτών πρωτοβουλιών που θα θέτουν τους ίδιους τους φοιτητές/τριες συμμέτοχους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για την επικράτηση ενός ηχηρού ΟΧΙ την ερχόμενη Κυριακή ώστε να αποτελέσει κομμάτι ενός ευρύτερου κινήματος το οποίο δεν θα αρκείται στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αλλά θα αντιτάσσεται σθεναρά απέναντι σε οποιαδήποτε συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών και που θα θέτει στο πυρήνα του την ανάγκη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Την Κυριακή όμως, δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε εμείς. Να σκεφτούμε αν θέλουμε οι ίδιες αδιέξοδες πολιτικές να συνεχιστούν, αλλά αυτή τη φορά με την έγκριση και την νομιμοποίηση μας. Να αποφανθούμε για το ποιου είδους «ευρωπαϊκό ιδεώδες» καλούμαστε να υπερασπιστούμε, αποδεχόμενοι εκβιασμούς και την περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας. Να έρθουμε σε ρήξη με τη λιτότητα και με τους εκπροσώπους της αναδεικνύοντας ένα διαφορετικό υπόδειγμα το οποίο θα έχει ως όριο τις ζωές μας τις ανάγκες μα και τα δικαιώματα μας. Να δημιουργήσουμε ένα μέλλον με επίκεντρο τις ζωές μας χωρίς ανεργία , επισφάλεια και μετανάστευση των νέων. Να ζήσουμε με δημοκρατία, οργανώνοντας τη συλλογική ζωή και τους κοινωνικούς αγώνες για μια κοινωνία που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας και όχι στις ανάγκες της οικονομίας και της αγοράς.

Για εμάς, το «όχι» της κοινωνίας είναι αυτονόητη επιλογής αξιοπρέπειας και αντίστασης, ενάντια σε μεθοδεύσεις, εκβιασμούς, κλίμα φόβου και χειραγώγησης. Το ζητούμενο για εμάς είναι ένα ισχυρό όχι των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας, ένα όχι που δεν μπορεί να χαλκευτεί σε καμία θέληση για υποταγή αλλά δεν μπορεί παρά να μετεξελιχθεί σε κύμα χειραφέτησης, σε νέους αγώνες για όσα μας στέρησαν, για αυτά που θέλουμε να πάρουμε πίσω και για ακόμα περισσότερα..

Ένα «όχι» της γενιάς μας, που βλέπει μπροστά της το φάσμα της ανεργίας, της επισφάλειας, της απλήρωτης εργασίας, που εξωθείται στον κανιβαλισμό, που βιώνει ατομικά και συλλογικά μια ακραία διάψευση προσδοκιών. Μια άρνηση της καταστροφής που θα κληθεί να την μετασχηματίσει σε συλλογική κατάφαση ελπίδας και δημιουργίας. Από εδώ και πέρα μιλάμε εμείς, η «νιότη του κόσμου», ενός κόσμου που θα τον κάνουμε δικό μας, έναν «κόσμο πλασμένο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Συμμετέχουμε σε όλες τις συγκεντρώσεις υπέρ του «όχι»

στο Σύνταγμα (Παρασκευή 3/7- ώρα 19.30) και στις γειτονιές μας.

Πρωτοβουλία Αριστερών Δυνάμεων Παντείου υπέρ του «όχι»
ΑΝΑ.Σ.Α. Ε.Α.Α.Κ/ ΑΡΔΙΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ/ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΕΙΟΥ