Προεκλογικό Δελτίο Αντι-πληροφόρησης

                                                                                                                                           Μάιος 2016

Μετά το καλοκαίρι του 2015 τα πράγματα άλλαξαν άρδην στην ελληνική κοινωνία. Η ήττα ενός σχεδίου ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, η υπογραφή του τρίτου Mνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. και η νομιμοποίηση αυτών των πολιτικών λιτότητας στη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και στη βάση της μη εναλλακτικής(TINA), συνθέτει το νέο σκηνικό. Η εμβάθυνση της οικονομικής κρίσης και η προσπάθεια υπέρβασης της από το κεφάλαιο, μέσω μια οξείας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, βάζει στο στόχαστρο τους εργαζόμενους/-ες και τους νέους/-ες, τα ασθενέστερα και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Η ανεργία των νέων που καλούνται να ανταπεξέλθουν εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης, ξεπερνάει το 60%. Ενδεικτικοί της συνέχισης των πολιτικών λιτότητας, αποτελούν και οι νέοι νόμοι που ψηφίστηκαν(ασφαλιστικό, φορολογικό, περαιτέρω αποσάρθρωση των εργασιακών σχέσων κ.λ.π.) έχοντας στον πυρήνα τους την κατάργηση κοινωνικών κεκτημένων (κοινωνική ασφάλιση, περίθαλψη, δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση κ.λ.π.) και την αναζήτηση νέων πεδίων ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στηριζόμενοι στα κριτήρια της αγοράς και του κέρδους.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που συνθέτει την συγκυρία, αποτελεί και το προσφυγικό ζήτημα. Ένα φαινόμενο που συντελείται εδώ και καιρό και που το τελευταίο διάστημα έχει πάρει διαστάσεις κρίσης. Από τη μία, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, που δημιουργούν τις τεράστιες προσφυγικές ροές και από την άλλη η ανάλγητη και χωρίς κοινωνικό - ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, πολιτική της Ε.Ε, η οποία σηκώνει φράχτες και κλείνει τα μάτια προς χάριν των αποτελεσμάτων της οικονομικής στρατηγικής της, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλίμα σε πολλά επίπεδα. Η ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας κατά γράμμα τη νεοφιλελεύθερη πεπατημένη και στα πλαίσια της νέας συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, πραγματοποιεί επαναπροωθήσεις – απελάσεις και συμβάλλει με τον δικό της τρόπο στην απόκρυψη του βασικού αιτήματος και αυτονόητου δικαιώματος των μεταναστών-τριών/προσφύγων, του δικαιώματος στη ζωή και την ορατότητα. Σε αυτό το συγκυριακό πλαίσιο, φαίνεται ότι η νεολαία περιγράφεται ως ο πιο αδύναμος κρίκος ενός πολιτικού παιγνίου, κατά την εξέλιξη του οποίου φαίνεται σα να μην παίζει ιδιαίτερο ρόλο.

Ο χώρος της εκπαίδευσης ως ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας, και ως χώρος που ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά της νεολαιίστικης κουλτούρας, βρίσκεται κι αυτός στο στόχαστρο των κυρίαρχων. Η τελευταία πενταετία, περιγράφεται ως ένα χρονικό διάστημα συνεχούς εντατικοποίησης για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Η συνέχιση της εφαρμογής των αντιεκπαιδευτικών νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, υπογραμμίζουν τη συνεχή πορεία της νεοφιλελευθεροποίησης του Πανεπιστημίου, που έχει ως αποτέλεσμα την αποστέρηση του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού χαρακτήρα του. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των νόμων, είναι η συνεχής υποχρηματοδότηση, η οποία συνεπάγεται αδυναμία παροχής δωρεάν και καθολικής σίτισης και στέγασης για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, την συγχώνευση τμημάτων, την μείωση του αριθμού των παρεχόμενων πανεπιστημιακών συγγραμμάτων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ολοκληρωμένο και πολύπλευρο χαρακτήρα της γνώσης), την συρρίκνωση του πανεπιστημιακού προσωπικού, και την εισαγωγή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των Συμβουλίων Ιδρύματος. Διαμορφώνεται, έτσι, ένα νέο ασφυκτικό πλαίσιο εντός του Πανεπιστημίου, αποκόπτοντας με έναν τρόπο τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, από τις διοικητικές διαδικασίες εντός των σχολών τους (συνδιοίκηση) αφαιρώντας τους έτσι το δικαίωμα του λόγου της παρέμβασης, καθώς και της ανάληψης θεσμικού ρόλου ως προς τη διαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας.

Μια βασική προβληματική του φοιτητικού μας συλλόγου, είναι ότι αδυνατούμε να συγκροτήσουμε αντιστάσεις εντός των σχολών μας. Όλα αυτά συνοδεύονται από την έντονη τάση της νεολαίας να απαξιώνει τις πολιτικές διαδικασίες και να απομακρύνεται συλλήβδην από την πολιτική. Στο τέλος της μέρας, αδυνατεί να αντιληφθεί το Πανεπιστήμιο ως κοινωνικό χώρο. Προς ενίσχυση των παραπάνω, η καθεστωτική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ συμβάλλει στην περαιτέρω αποσυσπείρωση των συλλογικών διαδικασιών. Συγκεκριμένα, η ΔΑΠ, ως η κατεξοχήν πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται τη νεοφιλελευθεροποίηση του Πανεπιστημίου και ως βασικός φορέας μιας κουλτούρας εμπορευματοποιήσης της πολιτικής, προωθεί ένα πρότυπο πελατειακών σχέσεων, όπου η παροχή σημειώσεων και λοιπών διευκολύνσεων (μπουζούκια, βεβαιώσεις σε «επιστημονικά» «σεμινάρια») εξαργυρώνεται με την ψήφο και την εκλογική στήριξη. Ακόμα, απαξιώνει τις γενικές συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου, είτε μέσω της απουσίας της, είτε προπαγανδίζοντας μια στρεβλή εικόνα σε σχέση με αυτές. Διαμορφώνει, έτσι μια συλλογική αντίληψη για την πολιτική, η οποία παρουσιάζεται σαν κάτι που δε μας χωράει, που δε μας αφορά και δεν μπορεί να παράξει αποτελέσματα για τις ζωές μας εντός και εκτός Πανεπιστημίου. Οι πρακτικές αυτές λειτουργούν υποστηρικτικά προς την στροφή στον ατομικό δρόμο.

Τι είναι το Αντί της Σιωπής

Το Αντί της Σιωπής από την δεκαετία του 90'είναι μία αυτόνομη αριστερή φοιτητική συλλογικότητα που δραστηριοποιείται στο Πάντειο. Δεν έχει ιεραρχικές δομές (είναι σχήμα, όχι παράταξη) και τα μέλη του συμμετέχουν με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είναι αυτόνομο, δηλαδή δεν ελέγχεται ούτε κατευθύνεται από κανένα κόμμα ή οργανισμό. Επιλέγει να παράγει μόνο του τις πολιτικές του αποφάσεις. Ως Αντί της Σιωπής, επιδιώκουμε μέσω της καθημερινής μας παρέμβασης, την δημιουργία του Πανεπιστημίου των Αναγκών μας . Ενός δημόσιου, δωρεάν πανεπιστημίου, που προτεραιότητά του θα αποτελεί η υπεράσπιση του δικαιώματος όλων στην Παιδεία αλλά και οι ανάγκες του κάθε φοιτητή/-ιας. Παλεύει για την κατάργηση κάθε εξουσιαστικής και καταπιεστικής σχέσης, από την ταξική μέχρι αυτή του φύλου, της φυλής κ.λ.π. Συμμετέχει και δραστηριοποιείται ενεργά στους διάφορους κοινωνικούς αγώνες, τα κινήματα και τις εξεγέρσεις καθώς και στα καθημερινά Παντειακά δρώμενα, παλεύοντας για καλύτερες συνθήκες δημόσιας Παιδείας. Μέσω της καθημερινής μας συμμετοχής και δράσης σε αντιφασιστικές , αντιρατσιστικές , αντισεξιστικές δομές , φεστιβάλ αλλά και πρωτοβουλίες εντός και εκτός της σχολής όπως είναι η LGBTQI+ παντείου, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης φοιτητών/-ιών Παντείου σε πρόσφυγες και μετανάστες/-ιες, οι προβολές ταινιών και άλλα, επιδιώκουμε να αντιταχθούμε στο κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο πρότυπο που επικρατεί στο Πανεπιστήμιο με βασικό εκφραστή του την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και να προτάξουμε ένα διαφορετικό πολιτιστικό αντιπαράδειγμα. Συντονίζει την δράση του πανελλαδικά με άλλα σχήματα της Αριστερής Ενότητας.

Για μια νέα φοιτητική αριστερά

Σε μία τέτοια συνθήκη και μετά από μία περίοδο έντονης αυτοκριτικής, καλούμαστε να δημιουργήσουμε εναν συγκροτημένο πολιτικό λόγο, προκειμένου να εκμηδενιστεί η κρίση εκπροσώπησης στους φοιτητικούς συλλόγους. Θεωρούμε ότι εργαλείο στα παραπάνω αποτελούν τα αριστερά ενωτικά εγχειρήματα. Από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς σε πάρα πολλές σχολές ανά την Ελλάδα έχουν ξεκινήσει ανασυνθετικές διαδικασίες μεταξύ των αριστερών δυνάμεων. Σε αυτή τη βάση, και στο Πάντειο στηρίζουμε την ενωτική συμπόρευση με τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ και την ανασυνθετική διαδικασία που προκύπτει απο αυτή. Αντιλαμβανόμενοι τις νέου είδους σχέσεις συντροφικότητας και την καινούργια συγκρουσιακή δυναμική, που προκύπτουν από την μετωπική μας συμπόρευση, προσανατολιζόμαστε σε μια δυναμική διεκδίκηση μέσω μιας κοινής παρέμβασης και δράσης εντός του φοιτητικού συλλόγου που θα αφήσει το δικό της ριζοσπαστικό στίγμα και θα έχει τα μάτια στραμμένα στις φοιτητικές ανάγκες, όπως αυτές προκύπτουν μέσα απο την ίδια την κοινωνική πραγματικότητα. Αφήνοντας πίσω παθογένειες του παρελθόντος και τις προβληματικές εντός της αριστεράς να ορματιστούμε ένα νέο μοντέλο που θα μπορεί να παράγει πολιτική και να εμπλέκει φοιτητές και φοιτήτριες. Στο κομμάτι των φοιτητικών εκλογών, δεν αποτελούν για μας μια αποστειρωμένη διαδικασία καταγραφής των δυνάμεων μας αλλά ένα ακόμη βήμα στη συγκρότηση ενός αριστερού μετωπικού πόλου μέσα στις σχολές που θα μπορεί να αντιπαλέψει τις λογικές της ΔΑΠ και να ψηλαφίζει ένα Πανεπιστήμιο και μια φοιτητική Αριστερά στις ανάγκες του σήμερα.

          Στις 18 Μαΐου ενάντια στην ανάθεση και την αποχή ψηφίζουμε-στηρίζουμε :

Ενωτική Αριστερή Πρωτοβουλία

ΑΝΑΣΑ-ΕΑΑΚ/Αντί της Σιωπής(ΑΡΕΝ)/ΑΡΔΙΝ