κυνήγι μαγισσών τον 21ο αιώνα

*μας δολοφονούν, γιατί γι’αυτούς οι ζωές μας δεν έχουν αξία.

Την περίοδο του μεσαίωνα, γυναίκες εκτελούνταν μαζικά με το πρόσχημα της μαγείας. Οι εκτελέσεις αυτές είχαν κάθε είδους νομιμοποίηση, πρωτίστως δε, νομική στήριξη. Το “κυνήγι μαγισσών” αποτέλεσε ένα εργαλείο καταπίεσης, αποκλεισμού και κοινωνικού ελέγχου της γυναίκας που αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματικό για τη διατήρηση ενός κοινωνικού καθεστώτος δομημένου από άνδρες για άνδρες, ενός καθεστώτος στο οποίο η θηλυκότητα δεν έχει χώρο.
Σήμερα, η πατριαρχία έχει εσωτερικευθεί σε τέτοιο βαθμό που οι δικαιολογίες και οι αφορμές για μια γυναικοκτονία δεν είναι καν απαραίτητες. Δε χρειάζεται καν να δημιουργηθεί το πλαίσιο εκείνο που θα σταθεί ικανό να την στηρίξει. Είναι το ίδιο το στίγμα του να είσαι γυναίκα που φτάνει και τον 21ο αιώνα, για να θεωρείσαι κτήμα κάποιου λευκού-straight-cis άνδρα, οποίος μέσα από όλα τα προνόμιά του έχει το απόλυτο δικαίωμα να αποφασίζει για το σώμα σου, για τη ζωή και για το θάνατό σου.
Σήμερα συνεχίζει να μπορεί ένας άντρας να σκοτώσει μια γυναίκα γιατί δεν τον υπάκουσε, γιατί τον χώρισε, γιατί δεν ήθελε να κάνει σεξ μαζί του και του αντιστάθηκε, γιατί ερωτεύτηκε το λάθος άνθρωπο, γιατί είπε όχι. Και παραμένουν αυτά τα εγκλήματα “τραγωδίες” εξαιτίας του πάθους ή του πόθου ή για την τιμή της οικογένειας. Και παίζουν οι κυρίαρχοι με τις ζωές μας σα να παίζουν με λέξεις. Και οι γυναίκες; Οι γυναίκες παραμένουν οι εκνευριστικές, υστερικές (στον ίδιο σεξιστικό τόνο με το Μεσαίωνα), οι ανήθικες και προκλητικές που ήταν.

Άλλωστε, η πατριαρχική κουλτούρα και οι τίμιοι εκπρόσωποί της στο καπιταλιστικό σύστημα, από το οποίο τρέφεται και αναπαράγεται, παλεύουν αδιαλείπτως για την κατίσχυση του φαντασιακού του ανθρώπου, που προοδεύει. Η πρόοδος αυτή συνεπάγεται, εκτός των άλλων, ότι η γυναίκα αντιμετωπίζεται ισότιμα, αφού εργάζεται ή ψηφίζει, άρα έχει ισάξια δικαιώματα. Στην πραγματικότητα, η αρρενωπότητα δεν έχει πάψει να είναι τοξική για τόσο για τις ζωές μας όσο και για την υγιή ανάπτυξη όσων χαρακτηρίζονται κοινωνικά ή βιολογικά από αρσενική ταυτότητα και η θηλυκότητα δεν έχει πάψει να καταπιέζεται σε κάθε μορφή έκφρασής της. Στην πραγματικότητα, κανένα δικαίωμα δε μας παραχωρήθηκε ως απότοκο μιας κατάστασης στην οποία οι συσχετισμοί δεν είναι εις βάρος μας. Διαχρονικά, όμως, οι καταπιεσμένες αυτού του κόσμου δε σταματούν να αγωνίζονται απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό και δεν ξεχνούν πως όσα για τους άλλους είναι αστεία, ή αποτελούν ιστορίες βγαλμένες από "μεσαιωνικούς θρύλους", είναι οι ζωές τους.

Έτσι, μέχρι να γίνει κανονικότητα η ίδια αυταξία για κάθε ζωή, μέχρι να σταματήσουν να μας θέλουν νεκρές αν όχι φιμωμένες, μέχρι να σταματήσουμε να φοβόμαστε να βγούμε μόνες τη νύχτα, μέχρι να μη ζούμε πια στο περιθώριο, μέχρι να αρχίσουμε να έχουμε την επιλογή να είμαστε ο εαυτός μας, θα μας βρίσκετε απέναντι σας. Από σήμερα πιο σταθερά από ποτέ.
Γιατί σήμερα, είμαστε πια πιο οργισμένες από ποτέ. Για την Ελένη, για την Αγγελική.
Γιατί, διαφορετικά αύριο θα είσαι εσύ, θα είμαι εγώ.