"Όταν εκείνοι δίκαζαν ενάντια στο ρατσισμό, εμείς βλέπαμε εκπομπές μαγειρικής."

Αυτές τις μέρες έγινε γνωστή η καθόλου ασυνήθιστη είδηση ότι δικάζεται ο πρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος της Ολλανδίας, το οποίο ήρθε και τρίτο στις πρόσφατες εκλογές, Γκερτ Βίλντερς. Όχι για κάποιο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο, σε αυτή την περίπτωση θα είχε άλλωστε παραιτηθεί ο ίδιος και όλοι του οι συνεργάτες. Αντίθετα ο κ. Βίλντερς δικάζεται για φυλετικές διακρίσεις και ειδικότερα αντι-ισλαμισμό! Θεωρήθηκε ότι τόσο οι κατά καιρούς δηλώσεις του όσο και η δραστηριότητά του δημιουργούν κλίμα απειλής και ανασφάλειας για τους Ολλανδούς μουσουλμάνους, καθώς και ότι προσβάλλουν την παράδοση πολυ-πολιτισμικότητας και ανοχής στη χώρα! Για περισσότερες πληροφορίες παραπέμπουμε στο άρθρο του tvxs.gr εδώ

Πίσω στη χώρα της φιλοξενίας και της μεγάλης ελληνικής ψυχής μεγάλο ιδιωτικό κανάλι θα προβάλλει σε αυτό το έτος μια εκπομπή διαγωνισμού μαγειρικής (καθώς πρώτον, πλέον λόγω οικονομικής κρίσης θα βλέπουμε το φαγητό στις τηλεοπτικές μας οθόνες, παρά θα το τρώμε και δεύτερον, τα μεγάλα κανάλια παράγουν λιγότερες σειρές ελλείψει χρημάτων για να πληρώσουν ηθοποιούς κτλ. και καταφεύγουν στα reality shows). Πέρα από την εκπομπή, πιο απαράδεκτο ήταν το διαφημιστικό της σποτ.


Φαινόμαστε υπερβολικοί; Κι όμως, η διαφήμιση αυτή μέσα από το υποτιθέμενο χιούμορ της προσπαθεί να ενισχύσει ορισμένα στερεότυπα. Ξεκινά από κάποιες "εξ' ορισμού αλήθειες" (ότι το καλό φαγητό βρίσκεται σε ακριβά πολυτελή εστιατόρια, δη τέτοια όπου τα γαλλικά χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως η γλώσσα της φινέτσας και του καλού γούστου) και καταλήγει σε μια σκηνή που έχει τον αέρα του κωμικού "αυτονόητου" (φυσικά ένα τόσο απλοϊκό και φτωχό πιάτο θα ήταν φτιαγμένο από έναν ασιάτη μετανάστη). Είναι λάθος να θεωρήσει κανείς ότι το χιούμορ είναι απενδεδυμένο από πολιτική ή κοινωνική χροιά, αντίθετα αποτελεί αποτελεσματικότατο μέσο για τη μετάδοση μηνυμάτων και ιδεών με έμμεσο τρόπο.

Είναι λίγο πολύ αναμενόμενες οι λανθασμένες εντυπώσεις και τα στερεότυπα που δημιουργούνται όταν μεγάλα μέσα επικοινωνίας και "ενημέρωσης" επιτρέπουν την προβολή τέτοιων προτύπων, γι' αυτό δε θα τα αναλύσουμε εδώ.

Αξίζει όμως να σχολιάσουμε τη μόνιμα αντιφατική επιμονή της ελληνικής κοινωνίας να ζει με το "ευρωπαϊκό όνειρο" (καθαρές πόλεις, καλές συγκοινωνίες, ανθρώπινο επίπεδο διαβίωσης κτλ), ενώ από την άλλη κάνει ό,τι μπορεί για να μην ενδώσει σε "ξενέρωτους" ευρωπαϊκούς νόμους (βλέπε αντι-καπνιστικούς νόμους, οικολογία, γάμους ομοφυλοφίλων, εξάλειψη μειονοτικών διακρίσεων). Χαρακτηριστικό είναι ότι κανένας δεν αντέδρασε σε αυτή τη διαφήμιση τόσο το κοινό όσο και το ΕΣΡ που εδώ και δεκαετίες άλλωστε έχει λησμονήσει το ρόλο του.

Υ.Γ. Ίσως τις κρύες μέρες του χειμώνα όταν δε θα έχουμε όλοι λεφτά για θέρμανση ή για ακριβό φαγητό να θέλουμε να δοκιμάσουμε απ' αυτό το "μη γκουρμέ" καυτερό ινδικό φαγητό στη γειτονιά μας.

ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ